W przypadku rozbudowy budynku, np. nadbudowy kondygnacji, zastosowanie ma art. 6 ust. 2 u.p.o.l., zgodnie z którym okolicznością decydującą o powstaniu obowiązku podatkowego od budynku jest istnienie budynku lub jego części. Mówi on o wystąpieniu obowiązku podatkowego od 1 stycznia roku następującego po roku zakończenia prac budowlanych.
Zdania organów podatkowych są również w tej kwestii podzielone.
Część z nich stoi na stanowisku, że w przypadku rozbudowy mamy do czynienia z powiększeniem powierzchni użytkowej istniejącego już budynku, a więc ze zdarzeniem powodującym podwyższenie podatku od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie rozbudowy (por. interpretację Urzędu Miasta w Poznaniu z 14 października 2010 r., Fn.VIII/31 102-1-4/10).
Podstawą odmiennego stanowiska jest analiza art. 6 ust. 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości może być bowiem nie tylko sam budynek, ale także jego część. Z kolei przesunięcie terminu powstania obowiązku podatkowego na 1 stycznia roku następnego po zakończeniu budowy zależy od istnienia budynku lub jego części. Ustawa podatkowa nie definiuje przy tym pojęcia „budowa".
Definicję taką zawiera jednak art. 3 pkt 6 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 290). Przez „budowę" rozumie się tu wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także nadbudowę, rozbudowę, odbudowę obiektu budowlanego. Wobec tego rozbudowa budynku powinna być rozpatrywana w rozumieniu przepisów u.p.o.l. jako budowa części budynku, która jest odmiennym od budynku przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W konsekwencji, przewidziane w art. 6 ust. 2 u.p.o.l. „wakacje podatkowe" powinny dotyczyć także nowo wybudowanej części budynku (por. interpretacje: Urzędu Miasta w Mysłowicach z 12 stycznia 2009 r., WPIOL.I.3110-P-09; Prezydenta Białegostoku z 1 marca 2007 r., FK-03-1-4/3110/341/257 i Prezydenta Krakowa z 12 marca 2003 r., FN.IV.0717-I-7/06/07).
