Nie musi przy tym być to profesjonalny pełnomocnik, czyli doradca podatkowy albo radca prawny. Podatnik może zaangażować nawet kogoś z rodziny. Ważne, by udzielił tej osobie odpowiedniego pełnomocnictwa i aby informację taką otrzymali urzędnicy, a do akt sprawy trafiło pełnomocnictwo.
Z art. 136 ordynacji podatkowej wynika, że strona może działać przez pełnomocnika poza przypadkami, gdy charakter czynności wymaga jej osobistego działania.
Pełnomocnikiem podatnika może być tylko osoba fizyczna, do tego mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Samo pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu. Pełnomocnik powinien dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa.
Podkreślił to NSA w wyroku z 23 września 2011 r. (I FSK 1271/10): osoba chcąca działać w sprawie jako pełnomocnik musi złożyć do akt tej konkretnej sprawy pełnomocnictwo lub jego odpis. Organ podatkowy nie ma natomiast podstaw prawnych do zastąpienia pełnomocnika w realizacji tego obowiązku, ponieważ jest to ewidentnie obowiązek pełnomocnika.
Jeśli pełnomocnikiem jest adwokat, radca prawny, a także doradca podatkowy – to mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie. Organ podatkowy może w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony. Zakres udzielonego pełnomocnictwa powinien wynikać z jego treści.
