[ramka][b]Komentuje Anna Chylak, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]
Niedoprecyzowanie przez ustawodawcę w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2007 r., jakie prawa do znaków towarowych podlegają amortyzacji, budziło wiele wątpliwości interpretacyjnych. Podatnicy często stali na stanowisku, że skoro ustawodawca nie określił wprost, że amortyzacji podlega tylko prawo z zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawo do znaku powszechnie znanego, to jeśli prawo ze zgłoszenia znaku spełnia przesłanki uznania za wartość niematerialną i prawną, może podlegać amortyzacji.
Organy podatkowe i sądy administracyjne uznawały natomiast, że tylko uzyskanie pełnej ochrony, jaką daje prawo ochronne na znak towarowy, umożliwia jego gospodarcze wykorzystanie i dopiero od chwili jego udzielenia prawo to może być wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych i podlegać amortyzacji od następnego miesiąca.
Taka wykładnia wydaje się nieuprawniona, gdyż prowadzi do zawężenia uprawnienia podatnika do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w okresie, kiedy nie zostało mu jeszcze przyznane prawo ochronne na zgłoszony do rejestracji znak towarowy. Powołany art. 16b ust. 1 pkt 6 ustanawiał możliwość amortyzowania różnych praw, w tym praw do znaków towarowych. Skoro nie precyzował, że amortyzacji podlegają wyłącznie prawa ochronne na znak towarowy, to odpisy amortyzacyjne można było naliczać również od prawa ze zgłoszenia znaku.
Nowelizacja ustawy o CIT (obowiązująca od 1 stycznia 2007 r.) miała na celu wyeliminowanie rozbieżności interpretacyjnych poprzez dostosowanie katalogu wartości niematerialnych i prawnych do przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E52BE545492B632C44EAB9D0DB2CF5D0?id=169951]ustawy Prawo własności przemysłowej[/link] (pwp) w drodze odwołania się do praw określonych tą ustawą. [b]Jednak nadal organy podatkowe odmawiają podatnikom prawa do amortyzacji zgłoszonego znaku towarowego (tak np. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 3 czerwca 2008 r., IP-PB3-423-412/ 08-4/MS).[/b]
Nie wydaje się to właściwe, gdyż prawo ze zgłoszenia jest prawem określonym w ustawie pwp (art. 162 ust. 6) i jeśli spełnia pozostałe przesłanki zawarte w art. 16b ustawy o CIT, warunkujące uznanie go za wartość niematerialną i prawną, zasadniczo powinno podlegać amortyzacji. Jako że dotychczasowe orzeczenia sądów administracyjnych dotyczyły spraw, do których zastosowanie miały stare przepisy ustawy o CIT (przed nowelizacją), nie jest przesądzone, czy rozpoznając sprawy dotyczące legalności odpisów amortyzacyjnych od prawa do zgłoszonego znaku po 1 stycznia 2007 r., sądy nadal będą podzielać stanowisko organów podatkowych.[/ramka]
