Aport w formie znaku towarowego

Tak orzekł WSA w Poznaniu 28 czerwca 2011 (I SA/Po 210/11).

Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów

ustawy o CIT

obowiązujących w roku 2010. Wskazała, że zamierza wnieść do swoich spółek córek aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W jego skład wchodzić będą m.in. prawa ze zgłoszeń znaków towarowych, pod którymi spółka prowadzi działalność.

Znaki te nie są ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki i nie są amortyzowane. Nawet jeśli prawa do tych znaków zostaną zarejestrowane przed wniesieniem aportu, to spółka nie wprowadzi ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż jako wytworzone (a nie nabyte) nie będą spełniały warunków przewidzianych w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka zadała pytania dotyczące m.in. możliwości i momentu rozpoczęcia wykazywania w kosztach odpisów amortyzacyjnych od praw ze zgłoszeń znaków towarowych otrzymanych aportem. Jej zdaniem prawa te powinny zostać uznane przez spółki córki za wartości niematerialne i prawne najpóźniej z chwilą wydania świadectw ochronnych na rzecz nowych podmiotów uprawnionych do znaków (tj. spółek córek).

Organ podatkowy uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Wskazał, że prawo ze zgłoszeń znaków towarowych nie jest wartością niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, a zatem nie podlega amortyzacji.

Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Poznaniu. Ten ją uchylił. Uznał, że prawo do uznania zgłoszeń do znaków towarowych otrzymanych przez spółki córki w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa za wartości niematerialne i prawne powinno powstać najpóźniej z chwilą wydania świadectw ochronnych na ich rzecz.

W konsekwencji spółkom córkom powinno przysługiwać prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątkowych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia tych znaków do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Komentuje:

Katarzyna Kunka starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Łodzi)

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. DzU z 2003 r. nr 119, poz. 1117 ze zm.) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

W omawianej sprawie kluczową kwestią było ustalenie, czy zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP, ale jeszcze niezarejestrowane znaki towarowe spełniają tę definicję.

Z jednej strony, zgodnie z ustawą Prawo własności przemysłowej, prawa z dokonanych w Urzędzie Patentowym zgłoszeń znaków towarowych, na które nie zostały jeszcze udzielone prawa ochronne, są prawami określonymi we wspomnianej ustawie (art. 162 ust. 6).

Z drugiej – dotychczas większość organów podatkowych oraz sądów administracyjnych odmawiała im przymiotu wartości niematerialnych i prawnych.

W komentowanym wyroku WSA w Poznaniu uznał, że jakkolwiek prawa ze zgłoszeń znaków towarowych nie są wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi amortyzacji dla celów CIT, to uprawnienie do uznania omawianych praw za wartości niematerialne i prawne podatnik może nabyć z chwilą wydania świadectw ochronnych na uprzednio zgłoszone do rejestracji znaki towarowe (poprzez które zgodnie z art. 150 prawa własności przemysłowej stwierdza się udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy).

W konsekwencji od miesiąca następującego po miesiącu wydania świadectw ochronnych nowo uprawnionym spółkom powinno przysługiwać prawo do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od omawianych praw do kosztów podatkowych. Orzeczenie generalnie potwierdziło prawidłowość stanowiska podatnika.

Nierozstrzygniętą i budzącą wątpliwości kwestią pozostaje jednak ustalenie wartości początkowej omawianych praw do znaków towarowych, które uprzednio zostały nabyte w ramach aportu (posiadając na dzień aportu status praw ze zgłoszeń znaków towarowych).

Niestety, nie jest jeszcze dostępne uzasadnienie pisemne do tego wyroku. Trudno więc ocenić, czy sąd przychyli się do stanowiska podatnika, zgodnie z którym wartość ta powinna odpowiadać wartości rynkowej z dnia aportu.

Autor jest współpracownikiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Czytaj również: