Regułę tę odnieść można także do części budynków mieszkalnych zaadaptowanych do pełnienia funkcji usługowych. Taki wniosek wynika z wyroku białostockiego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 13 lipca 2011 (I SA/Bk 213/11), który uznał za niewłaściwy pogląd organów skarbowych o konieczności odmiennego traktowania rezerw odpisywanych na rzecz lokali o różnym przeznaczeniu.
Zmiana przeznaczenia przyczyną sporu
Przyczyną sporu było mieszkanie wybudowane ze środków członka spółdzielni mieszkaniowej, przekształcone następnie na lokal usługowy. Pozwolenie na rozporządzanie nim wynikało z uzyskania spółdzielczego własnościowego prawa do niego oraz wniesienia wszelkich przewidzianych w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych wpłat.
Pojawiła się niejasność co do treści art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o CIT. Zgodnie z nim nie ma możliwości zaliczania nakładów na jakiejkolwiek fundusze tworzone przez podatnika do kosztów, o ile ich tworzenie nie jest narzucone przedsiębiorcy przez państwo.
Po odpowiedź do słownika
W wypadku funduszy remontowych obowiązek ten istnieje i wynika z treści ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Wskazuje ona, że kwoty przypisane temu zadaniu są kosztem poniesionym w związku z prowadzeniem gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Pytanie, czy w wypadku lokali mieszkalnych przekształconych do pełnienia celów użytkowych reguła ta nadal ma zastosowanie.
Wątpliwość pojawia się, zwłaszcza gdy dane pomieszczenia znajdują się w budynku, którego znaczna część nie została przekwalifikowana. Według izby skarbowej zmiana przeznaczenia wystarczy, by wyłączyć odpisy z kosztów uzyskania przychodu.