Naczelnik urzędu skarbowego stwierdził, że brak jest podstaw do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych przez skarżącego w związku z używaniem samochodu na dwukrotny przejazd do W. celem uzyskania konsultacji neurologicznej, gdyż zgodnie z art. 26 ust 1 pkt 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link] warunkiem, aby wydatki na używanie samochodu osobowego podlegały odliczeniu od dochodu – jest używanie takiego samochodu dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Przejazd do placówki ochrony zdrowia celem uzyskania konsultacji lekarskiej nie spełnia takiego warunku.
Sprawa ostatecznie znalazła swój finał w sądzie.
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA stwierdził, że skarga jest uzasadniona. Przypomniał, że z mocy art. 26 ust. 1 ustawy o PIT podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Za wydatki uważa się opłaty poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidzkiej lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę niepełnosprawną albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo -rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł.
