Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 27 sierpnia 2008 r.(sygn. III SA/Wa 444/08).
To dlatego, że w tej sytuacji nie ma zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b ustawy o CIT. Zgodnie z nim do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli umorzenie jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.
Sprawa była efektem wniosku o interpretację, z którym wystąpił syndyk masy upadłości Banku Staropolskiego SA. Wynika z niego, że upadłość została ogłoszona w 2002 r. Obowiązywało wtedy jeszcze prawo upadłościowe z 1934 r. Problem w tym, że nie przewidywało ono postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu. Zdaniem banku nie oznacza to, że gdy wierzyciele zrezygnowali z części swoich należności, to powstanie konieczność wykazania przychodu. Możliwość zawarcia układu wynika bowiem z prawa bankowego, a spółka nie powinna płacić podatku, dlatego że poprzednio obowiązujące przepisy posługiwały się inną terminologią.
Izba skarbowa nie zgodziła się z taką wykładnią. Wskazała, że przepisy o ulgach trzeba interpretować ściśle. Potwierdził to sąd i oddalił skargę. Podkreślił, że art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. ustawy o CIT jest jasno sformułowany. Nie ma więc potrzeby sięgać do innej interpretacji niż wykładnia literalna.
