Jest to bowiem odzyskiwanie długów w rozumieniu art. [b]13B(d)(3) VI dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 dyrektywy 112)[/b].
To stwierdzenie, pochodzące z orzeczenia[b] Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 26 czerwca 2003 r. (C-305/01, Finanzamt Gross-Gerau przeciwko MKG-Kraftfahrzeuge factoring GmbH)[/b], przywołał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w uzasadnieniu wyroku z 29 kwietnia 2009 r. (I SA/Op 79/09).
[srodtytul]Pośrednictwo finansowe czy ściąganie długów[/srodtytul]
WSA orzekał w sprawie dotyczącej uznania jednorazowego przelewu wierzytelności z cedenta na cesjonariusza za usługę ściągania długu podlegającą VAT. Podatnik stał na stanowisku, że transakcja ta jest usługą pośrednictwa finansowego zwolnioną z VAT. Spór między nim a Izbą Skarbową w Katowicach, która w interpretacji wydanej w imieniu ministra finansów uznała, że jest to niekorzystająca ze zwolnienia z VAT usługa ściągania długu, ostatecznie rozstrzygnięty został na korzyść podatnika. W uzasadnieniu wyroku WSA przeanalizował zakres usług ściągania długów oraz faktoringu w kontekście opodatkowania VAT, opierając się przy tym na przywołanym wyżej wyroku ETS.
Trybunał zauważył w nim, że w sytuacji gdy faktor podejmuje się faktoringu właściwego poprzez nabycie długów swojego klienta bez prawa do regresu w razie niewypłacalności dłużnika, bezdyskusyjnie świadczy on temu klientowi usługę, polegającą przede wszystkim na zwolnieniu go od operacji windykacji długu, jak również od ryzyka niespłacenia długu.