Sąd skargę uwzględnił. Stwierdził, że skarżący słusznie uważa, iż odpowiedzialność członka zarządu stowarzyszenia za zobowiązania podatkowe osoby prawnej ma charakter akcesoryjny, uzależniony od istnienia zobowiązań podatkowych stowarzyszenia. Znajduje to potwierdzenie w art. 116a w związku z art. 116 § 1 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym za zaległość podatkową osoby prawnej odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu.
Warunkiem przeniesienia odpowiedzialności jest istnienie zaległości, która jest istotą postępowania mającego na celu zaspokojenie z majątku osobistego członka zarządu powstałej zaległości podatkowej, w sytuacji gdy nie jest to bezpośrednio możliwe od zobowiązanej osoby prawnej z powodu braku posiadania przez nią majątku. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że na skutek wyegzekwowania zaległości z majątku innego członka zarządu, solidarnie odpowiedzialnego ze skarżącym za zaległości stowarzyszenia, zobowiązanie to wygasło.
Decyzja organu I instancji została wydana w sierpniu 2008 r., tj. przed wyegzekwowaniem należności, ale organ II instancji swoją decyzję wydał już po tej dacie, bo w grudniu. Powinien zatem tę okoliczność uwzględnić.
Postępowanie przed organem odwoławczym jest samodzielnym postępowaniem mającym na celu ponowne rozpoznanie sprawy oraz wydanie decyzji na podstawie stanu faktycznego, istniejącego na dzień jej wydania, nie sprowadza się jedynie do kontroli legalności decyzji wydanej przez organ I instancji.
Jeżeli zaległość podatkowa ciążąca na podatniku wygasa z jakichkolwiek przyczyn – odpowiedzialność osoby trzeciej przestaje istnieć wraz z nią.
Sąd zauważył też, że prawo do reprezentowania stowarzyszenia mają prezes i wiceprezes łącznie. W związku z tym wniosek o ogłoszenie upadłości mógł złożyć zarówno prezes, jak i wiceprezes zarządu stowarzyszenia, ale nie pozostali członkowie zarządu. Skarżący jako członek zarządu nie był zatem upoważniony do reprezentowania stowarzyszenia w sprawach majątkowych, a wniosek o ogłoszenie upadłości, którego celem jest zlikwidowanie majątku dłużnika, jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu, bo nie dotyczy spraw bieżących związanych z normalnym funkcjonowaniem osoby prawnej, ale zmierza do likwidacji jej majątku.
