[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]
Naczelnik urzędu skarbowego określił zobowiązanemu B.B. wysokość kwoty nieprzekazanej przez dłużnika zajętej wierzytelności wynikającej z dokonanego zajęcia wierzytelności. Z uzasadnienia postanowienia wynikało, że w toku postępowania egzekucyjnego dokonał zajęcia wierzytelności przysługującej zobowiązanemu od kontrahenta B.B. W zawiadomieniach o zajęciu wezwał jednoczenie dłużnika zajętej wierzytelności do złożenia oświadczenia, czy uznaje zajęcie wierzytelności oraz czy przekaże ją na poczet dochodzonej w toku egzekucji należności. Dłużnik nie udzielił jednoznacznej odpowiedzi. Wobec tego organ egzekucyjny przeprowadził kontrolę u dłużnika zajętej wierzytelności.
W zażaleniu B.B. wniósł o stwierdzenie nieważności postanowienia. Zarzucił naruszenie właściwości miejscowej organu podatkowego oraz organu egzekucyjnego. Izba skarbowa utrzymała jednak postanowienie w mocy. Dłużnik zajętej wierzytelności nie ma legitymacji prawnej do składania zarzutu na prowadzone postępowanie egzekucyjne.
Sprawa trafiła do WSA.
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]