Bądź czujny odbierając dokumenty o kwalifikacjach

Przekonał się o tym jeden z pracodawców, który zawarł z młodocianym pracownikiem umowę o przygotowanie zawodowe. Jakież było jego zdziwienie, gdy po zdanym przez młodego człowieka egzaminie nie otrzymał dofinansowania jego kształcenia.

Powód? Brak kwalifikacji do prowadzenia praktycznej nauki zawodu.

[srodtytul]Zbyt ogólna adnotacja[/srodtytul]

W uzasadnieniu burmistrz wyjaśnił, że instruktorzy praktycznej nauki zawodu powinni mieć:

- świadectwo dojrzałości technikum i tytuł zawodowy w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz

- przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, określone w odrębnych przepisach, lub

- ukończony kurs pedagogiczny, organizowany na podstawie odrębnych przepisów, którego program został zatwierdzony przez kuratora oświaty i obejmował łącznie co najmniej 70 godzin zajęć z psychologii, pedagogiki i metodyki, i jeszcze dodatkowo

- 10 godzin praktyki metodycznej albo ukończony przed 6 stycznia 1993 r. kurs pedagogiczny uprawniający do pełnienia funkcji instruktora praktycznej nauki zawodu.

Tak stanowi § 10 ust. 4 i 5 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166436]rozporządzenia ministra edukacji narodowej i sportu z 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (DzU nr 113, poz. 988 ze zm.)[/link]. Tymczasem z dokumentów, które przedstawił pracodawca, wynika, że osoba kształcąca młodocianego skończyła oprócz technikum zawodowego kurs instruktorsko-pedagogiczny do prowadzenia praktycznej nauki zawodu, który obejmował tylko 80 godzin teorii z psychologii, pedagogiki i metodyki.

Zdaniem burmistrza nie wynikało z niego, że kształcący ukończył dziesięć godzin praktyki metodycznej. I z tego właśnie powodu finansowa pomoc się nie należy.

Tego samego zdania było samorządowe kolegium odwoławcze, ale Naczelny Sąd Administracyjny już nie.

[srodtytul]Zabrakło odrobiny wysiłku[/srodtytul]

W [b]wyroku z 11 marca 2010 r. (II SA/Sz 1381/09) NSA[/b] stwierdził, że założenia obydwu instancji są nieprawidłowe, bo ani burmistrz, ani SKO nie pokusili się o dokładne wyjaśnienie stanu prawnego i faktycznego sprawy.

Pracodawca tłumaczył, że organ kwestionując dowód z dokumentu, nie przeprowadził żadnego dowodu przeciwnego, który wskazywałby, że opiekun młodocianego nie ma kwalifikacji do prowadzenia praktycznej nauki zawodu. Z tym argumentem zgodził się NSA. Zarzucił, że organy obu instancji przyjęły, że z przedłożonego przez wnioskodawcę zaświadczenia o ukończeniu kursu nie wynika, by program szkolenia obejmował 10 godzin praktyki metodycznej.

Sąd obiektywnie potwierdził, że rzeczywiście w zaświadczeniu takiej informacji nie zamieszczono, ale na drugiej jego stronie widnieje odręczna adnotacja, podpisana nieczytelnie, bez wskazania, kto i kiedy jej dokonał, ale informująca, jakie zajęcia składały się na program kursu. Dlatego zdaniem NSA konkluzja organu, że wskazany kurs nie spełnia wszystkich ustawowych warunków, jest co najmniej przedwczesna.

[ramka][srodtytul]Z uzasadnienia wyroku[/srodtytul]

Sporne zaświadczenie na odwrotnej stronie wskazuje, że program kursu obejmował metody nauczania w wymiarze 42 godzin. Organ nie wypowiedział się, czym jest „metodyka praktyczna”, a także nie ustalił, jaki zakres przedmiotowy zawiera się pod pojęciem „metody nauczania”.