Nie ma decyzji więc nie ma od czego się odwoływać

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 18 sierpnia 2010 r., VIII SA/Wa 307/10 [/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Dyrektor izby skarbowej umorzył postępowanie odwoławcze w sprawie dotyczącej decyzji naczelnika urzędu skarbowego co do zabezpieczenia na poczet przyszłych zobowiązań pieniężnych w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem dyrektora IS postępowanie odwoławcze należało umorzyć, gdyż decyzja naczelnika US o zabezpieczeniu wygasła wraz z upływem 14 dni od dnia doręczenia skarżącej decyzji wymiarowej dyrektora urzędu kontroli skarbowej.

Nie mogą bowiem występować równocześnie w obrocie prawnym dwie decyzje dotyczące tej samej materii.

Podatniczka nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem i skierowała sprawę do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł jednak, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd przypomniał, że podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy mają przepisy art. 33a § 1 pkt 1 oraz art. 233 § 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link]. Zgodnie z pierwszym z nich decyzja o zabezpieczeniu wygasa po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Wygaśnięcie decyzji ma taki skutek, że przestaje ona istnieć w obrocie prawnym. Skoro decyzja, której dotyczy odwołanie, została wyeliminowana z obrotu prawnego, to brak jest podstaw do merytorycznego orzekania przez organ odwoławczy o jej legalności.

W konsekwencji zasadnie dyrektor IS zastosował art. 233 § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej, przewidujący wydanie decyzji umarzającej postępowanie odwoławcze jako bezprzedmiotowe. W obowiązującym stanie prawnym brak jest bowiem przepisu prawa, który przyznawałby organowi odwoławczemu kompetencje do orzekania w sprawie decyzji, która wygasła.