[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA orzekł, że skarga jest zasadna.
Przypomniał, ze w myśl art. 122 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link] „w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy”.
Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o PIT[/link] wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.
Oznacza to, że organ podatkowy porównuje znane sobie wydatki podatnika z zadeklarowanymi we właściwym czasie przychodami. W wypadku nadwyżki wydatków nad przychodami wszczyna postępowanie podatkowe, w którym podatnik ma wykazać, że poza zadeklarowanymi dla celów podatkowych posiadał inne jeszcze przychody ze źródeł zwolnionych od opodatkowania pozwalające na pokrycie wydatków.
Ugruntowany jest od dawna w orzecznictwie sądowoadministracyjnym pogląd co do tego, że [b]w sprawach dotyczących dochodów ze źródeł nieujawnionych organ podatkowy nie jest obowiązany do nieograniczonego poszukiwania za podatnika źródeł pochodzenia jego majątku. Ma jednak obowiązek zebrania i oceny materiału dowodowego wskazanego przez podatnika[/b].