Nie został on bowiem nigdzie opublikowany.[b] Taki wyrok wydał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygnatura akt: I SA/Wa 1300/10).[/b]
– Wyrok oznacza, że plan nieopublikowany w Monitorze Polskim lub w dzienniku urzędowym nie mógł być podstawą wydawania odmownych decyzji na podstawie dekretu z 1945 r. o gruntach warszawskich. Decyzje dekretowe z lat 1961 – 1969 w zdecydowanej większości zostały więc wydane wadliwie – mówi adwokat Józef Forystek.
[srodtytul]Nieopublikowany plan [/srodtytul]
Perspektywiczny plan ogólny Warszawy został zatwierdzony uchwałą Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z 31 stycznia 1961 r. Nigdzie go jednak nie opublikowano. Zgodnie z dekretem z 1946 r. o planowym zagospodarowaniu przestrzennym kraju oraz z ustawą z 1961 r. o planowaniu przestrzennym plany miejscowe uzyskiwały moc obowiązującą dopiero z dniem ich publikacji w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej.
Mimo to właśnie ów nigdzie nieopublikowany plan z 1961 r. stał się podstawą do odmowy w 1969 r. przyznania Irenie D. prawa własności czasowej do gruntu przy ul. Kaliskiej na Ochocie. Zgodnie z art. 7 ust. 1 dekretu z 1945 r. o gruntach warszawskich gmina była zobowiązana uwzględnić wniosek dotychczasowego właściciela skomunalizowanego gruntu o przyznanie własności czasowej, jeżeli korzystanie z tego gruntu dało się pogodzić z jego przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego. Plan z 1961 r. przeznaczał teren pod użyteczność publiczną oraz pod zabudowę wielorodzinną. Powstała tam centrala telefoniczna TP SA.
