W tym tygodniu nowa minister spraw zagranicznych Niemiec Annalena Baerbock ma się spotkać w Moskwie z szefem rosyjskiej dyplomacji Sergiejem Ławrowem, by „poprzez głęboką wymianę poglądów omówić najbardziej palące międzynarodowe problemy” – jak głosi komunikat rzeczniczki rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. To spotkanie można potraktować w kategoriach kolejnego spektaklu, toczących się od tygodni niby-negocjacji między Kremlem i Zachodem wokół groźby możliwej wojny Rosji z Ukrainą oraz rosyjskiego ultimatum w tej sprawie. Niestety, w przypadku spektaklu z udziałem niemieckiej pani minister przynajmniej z dwóch powodów możemy mieć do czynienia z niezbyt budującą lekcją.
Po pierwsze, jeżeli w Europie jest kraj, który ponosi zasadniczą odpowiedzialność za ostatnie trzy dekady europejskiej polityki wobec Rosji, to są to przede wszystkim Niemcy. Także w kwestii rosyjskiego konfliktu z Ukrainą, od kiedy decyzją Angeli Merkel latem 2014 roku, a na żądanie Moskwy, Polska została odcięta od udziału w tak zwanym normandzkim formacie, Berlin wziął na siebie główną odpowiedzialność za rozwiązanie tego konfliktu w imieniu Europy. Sprawy poszły jednak źle, Moskwa dziś grozi wszystkim wojną, a główna architekt europejskiej polityki wschodniej, Merkel, udała się na polityczną emeryturę.
Nie wygląda też na to, żeby dzisiaj w Niemczech ktokolwiek chciał o tej własnej szczególnej odpowiedzialności pamiętać i wszyscy wolą wygodnie skryć się znów za plecami Amerykanów. To dobra lekcja tego, jak w praktyce funkcjonuje niemieckie przywództwo w Europie w kwestiach geopolityki.
Czytaj więcej
Pierwszymi ofiarami kryzysu klimatycznego w Polsce będą najprawdopodobniej obecni politycy. Zarówno rządzący, jak i opozycyjni. Polacy chcą bowiem w ich miejsce ludzi, którzy nie będą się bali stawić czoła największemu wyzwaniu świata.
