Pograj w zarządzanie, może cię zatrudnię

Rz: Jeszcze nie było takiego wysypu topowych tytułów na rynku gier komputerowych jak w ostatnich miesiącach. Przynoszą one ogromne zyski. Przyczyniają się do nich dodatkowo podsuwane graczom do kupienia akcesoria, nagrody, karty itp. Ale ludzka skłonność do uczestnictwa w grach bywa dziś wykorzystywana także w innych dziedzinach.

Rafał Towalski: Tak się dzieje w obszarach, które podlegają tzw. grywalizacji. Chodzi o kształtowanie naszych zachowań na zasadach gier w sytuacjach, które grami nie są. Grywalizacja stosowana jest w różnych sferach: w edukacji – po to, by np. studenci osiągali pożądane wyniki, na rynku pracy.

Na tym ostatnim w jaki sposób?

Gry nas angażują, mobilizują. Stąd pracodawcy często inicjują różne symulacje. Na przykład jedna z sieci hotelowych w procesie rekrutacji kazała kandydatom przez jakiś czas zarządzać pokojem.

Rzeczywiście to się przydaje?

Nasza mentalność się zmienia, do czego przyczynia się kultura masowa dostarczająca nam mnóstwa treści, które odbieramy powierzchownie, bez głębszej refleksji. To powoduje, że wiele osób ma problem ze skupieniem się na swoich zadaniach – szybko się nudzą, potrzebują bodźców. W takich przypadkach z punktu widzenia pracodawcy mechanizm angażowania w grę może być przydatny.

Gdzie jeszcze stosowana jest grywalizacja?

W świecie konsumpcji, której model się zmienia. Tu ważnym elementem są wrażenia. Jeśli tak na to spojrzymy, to wydaje się, że gry doskonale spełniają swoją rolę – są kopalnią wrażeń. Dziś kupujemy, bo np. chcemy być właścicielami jakiejś kolekcji. Jedna z sieci handlowych dołączyła do sprzedawanych produktów figurki. Takie kolekcjonowanie to też pewna forma gry: nie kupujemy dlatego, że brakuje nam jajek albo sera, lecz figurki łosia czy rysia. To nie ma nic wspólnego z prostą konsumpcją dóbr.

Nie za łatwo temu ulegamy?

Chyba każdy z nas lubi grać, choć ciężko nam się do tego przyznać, jako że gry uchodzą za złodzieja czasu, za coś, co odciąga od poważnych rzeczy. Do popularyzacji różnego rodzaju gier przyczynił się rozwój technologii – zwłaszcza mobilnych. Kiedyś musielibyśmy znaleźć na taką rozrywkę wolny czas i odpowiednie miejsce. A teraz?

Czy wciąganie konsumentów w grywalizację jest etyczne?