Botin-Sanz zmieni sposób zarządzania Santanderem

Ana Patricia Botin-Sanz de Sautuola O'Shea została powołana na stanowisko prezesa Banco Santander przez radę banku, przejmując funkcje po swoim zmarłym w nocy z wtorku na środę ojcu Emilio Botinie-Sanz.

Mimo że Botinowie mają tylko 2 proc. udziałów w Banco Santander, to pozostają najważniejszą bankierską rodziną w Hiszpanii. Wcześniej prezesami Santandera, którego aktywa wycenia się dzisiaj na 1,2 bln euro, byli dziadek i pradziadek Any.

Ale to dopiero Emilio i Ana wspólnie przekształcili średniej wielkości instytucję finansową w bank silny i aktywny na rynkach zagranicznych, w tym w USA i Wlk. Brytanii. 54-letnia dzisiaj Ana, najstarsza z szóstki dzieci Emilia Botina, była w zarządzie Santandera od 1989 roku.

Jest poliglotką, zna pięć języków obcych. Studiowała w Hiszpanii, Szwajcarii, Wlk. Brytanii i USA, gdzie skończyła Harvard. Tak jak ojciec jest fanką sportów, zwłaszcza motorowych – Santander jest m.in sponsorem Formuły 1, gdzie współpracuje z Ferrari.

Londyn zatęskni?

Kariera bankowa Any Botin zaczęła się od JP Morgan, gdzie przez osiem lat terminowała w bankowości korporacyjnej i inwestycyjnej. Do Santandera przyszła w 1988 r., żeby zwiększyć obecność banku na rynkach zagranicznych, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej.

W 2010 r. ojciec wysłał Anę do Londynu, gdzie objęła stanowisko szefa banku na Wlk. Brytanię. Zastanawiano się wtedy, jak ją przyjmie londyńskie City. Szybko zaprzyjaźniła się z Davidem Cameronem, a minister finansów George Osborne zaprosił ją do grona doradców. W Wlk. Brytanii jest dzisiaj uznawana za trzecią najbardziej wpływową kobietą – po królowej Elżbiecie II i minister spraw wewnętrznych, Theresie May. Kiedy w ostatnią środę było oczywiste, że Ana Botin wróci do Hiszpanii, George Osborne dziękował jej za wsparcie dla małych i średnich firm brytyjskich.

Emilio Botin wysłał córkę do Londynu, bo trzeba było restrukturyzować brytyjski oddział banku. Teraz jej powrót do Madrytu zbiegł się z zakończeniem tego procesu i pozostało już tylko przygotowanie spółki do wejścia na giełdę.

– Wielka Brytania traci, Hiszpania zyskuje. Należało się jej, bo korzystnie wyróżnia się w świecie finansów – skomentował nominację Any Mark Garnier, członek brytyjskiego Komitetu Skarbu, odpowiednika naszej Komisji Nadzoru Finansowego.

– Przygotowania Any do objęcia tego stanowiska nie rozpoczęły się pięć lat temu, a wszystko było bardzo dokładnie zaplanowane – wtóruje mu Peter Braendle, bankier inwestycyjny, który ma w portfelu aktywa warte pół miliarda euro, w tym akcje Santandera. A Sandy Weil, były prezes Citigroup, podkreśla, że Ana odnosiła sukcesy także tam, gdzie wcześniej Santandera nie było.

Nie brak jednak głosów mniej entuzjastycznych. – Teraz naprawdę okaże się, czy kontrolowanie banku przez jedną rodzinę jest dobre, czy niekorzystne. Chyba jednak zależy to nie od rodzin, ale od konkretnych ludzi – powiedział Philip Saunders, zarządzający funduszem inwestycyjnym Investec Asset Management. A były prezes Deutsche Banku Josef Ackermann przypomniał, że nie wszystko w karierze Any układało się tak, jak powinno.

Do domu na kolację

W połowie lat 90. Santander poniósł duże straty w Azji, podobnie było w roku 1998, kiedy Rosja ogłosiła niewypłacalność. Bank miał także wpadkę w Brazylii.