Tango argentyńskie

Kurs peso wali się, inflacja przyspiesza i przekracza już 50 proc., a jednocześnie kurczy się produkcja i rośnie bezrobocie. Za rogiem czai się wybuch kryzysu bankowego. Rząd usiłuje zapanować nad sytuacją, ograniczając swobodę zakupu dewiz i wprowadzając zakaz wywozu pieniędzy za granicę (co pomoże tyle, ile umarłemu kadzidło – bardziej zaradni Argentyńczycy dawno już przetransferowali swoje majątki do USA, Szwajcarii lub na Kajmany).

Co doprowadziło do kryzysu? Nie warto nawet się nad tym zastanawiać. Poprzedni, populistyczny rząd po raz kolejny zadłużył Argentynę, kupując głosy wyborców, a kiedy cztery lata temu mimo to przegrał, na odchodnym przegłosował jeszcze ogromny wzrost wydatków. Próby oszczędności nieudolnie wprowadzane przez obecnego prezydenta spowodowały recesję. Efekt jest taki, że niemal na pewno przegra on kolejne wybory na rzecz populistów. To, w połączeniu z błędami w polityce gospodarczej, wywołało gwałtowną ucieczkę kapitału przy jednoczesnym wzroście deficytu obrotów bieżących. Słowem, pojawiło się ryzyko, że Argentyna może szybko stracić swoje rezerwy walutowe (choć ma ich jeszcze całkiem sporo). Jeśli powszechne poczucie zagrożenia kryzysem finansowym zmieni się w panikę, a znienawidzony przez szykujących się do przejęcia władzy populistów Międzynarodowy Fundusz Walutowy nie zgodzi się udzielić nowych ogromnych kredytów, bankructwo będzie nieuniknione.