Obowiązek zapłaty za sporządzenie aktu notarialnego ciąży na obu stronach umowy. Jednakże zwyczajowo płaci nabywca. Na koszty transakcji składa się też opłata sądowa za wpis w księdze wieczystej i ewentualnie opłata za założenie tej księgi oraz opłaty za odpisy z aktu notarialnego i wypisy i odpisy z księgi wieczystej.
Wysokość wynagrodzenia notariusza jest ustalana umownie. Notariusz jednak nie może zażądać od nas więcej, niż wynika ze stawek opłat unormowanych urzędowo. Określa je teraz rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 26 września 2007 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej (DzU nr 187, poz. 1336). Przyniosło ono radykalną obniżkę tych stawek, gdy przedmiotem transakcji są mieszkania stanowiące odrębną nieruchomość, domy jednorodzinne oraz działki budowlane, i dodatkowo obniżkę przy wartości transakcji powyżej 60 tys. zł.
Nie ma żadnej rejonizacji, gdy chodzi o kancelarie notarialne. Klient może udać się do notariusza w innej miejscowości niż miejsce jego zamieszkania i miejsce położenia nieruchomości.
Wynagrodzenie rejenta stanowi procent lub ułamek procentu od wartości sprzedawanej lub darowanej nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego czy własnościowego prawa do mieszkania albo domu spółdzielczego. Podstawą do ustalenia wynagrodzenia notariusza jest wartość podana przez strony (sprzedającego i kupującego), bez odliczania bonifikat i obciążeń (np. hipoteki). Natomiast dla celów PCC, a także podatku dochodowego, który może obciążać sprzedającego, obowiązuje cena rynkowa. Trzeba pamiętać, że usługi notarialne (wynagrodzenie notariusza) opodatkowane są zawsze 22-procentowym VAT, obciążającym klienta. Wynagrodzenie wyliczone według tych maksymalnych stawek a także opłatę za odpisy trzeba powiększyć o 22 proc.
Co ważne, za sporządzenie wielu umów, przede wszystkim sprzedaży i darowizny, dotyczących mieszkań, domów oraz działek budowlanych, wynagrodzenie notariusza wynosi nie więcej 1/2 podanych obok stawek maksymalnych. Dotyczy to umów: