Przeczytałem, że przepisy regulujące zasady działania wspólnot mieszkaniowych dotyczą jedynie bloków mieszkalnych, a nie osiedli domków. A mają one przecież również nieruchomości wspólne (drogi, instalacje wodno-kanalizacyjne, sieć oświetleniową itp.), którymi tak jak budynkiem trzeba zarządzać.Andrzej Z. (nazwisko do wiadomości redakcji)
Jakub Grzegorzek, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
– Pojęcie „wspólnota mieszkaniowa” występujące w ustawie z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (DzU 1994 nr 85, poz. 388 z późn. zm.) oznacza na ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości (budynku). Ustawa dotyczy ustanawiania odrębnej własności lokali, praw i obowiązków właścicieli lokali oraz zarządu nieruchomością wspólną. Lokalem natomiast ustawa nazywa „wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb”. Te oraz inne zapisy ustawy nie pozostawiają wątpliwości, że nie znajduje ona zastosowania w przypadku osiedli domów jednorodzinnych. Przytoczone przez czytelnika sformułowanie „Wspólnota nie powstanie na osiedlu domków jednorodzinnych” jest więc jak najbardziej słuszne.
Jednak jak zauważa czytelnik, w przypadku osiedli domów jednorodzinnych występują pewne elementy wspólne, takie jak drogi, chodniki, oświetlenie itp. Skoro zatem nie ma regulacji ustawowej odnoszącej się wprost do domów jednorodzinnych, to poszukując zasad zarządzania częściami wspólnymi osiedla, trzeba odwołać się do przepisów ogólnych regulujących problematykę współwłasności.
W pierwszej kolejności sięgnąć należy do art. 195 i nast. kodeksu cywilnego, gdzie znaleźć można zapisy dotyczące zarządzania rzeczami wspólnymi. Przepisy art. 199 – 203 k.c. określają podstawowy model zarządu, który opiera się na założeniu, że każdy ze współwłaścicieli zobowiązany jest do udziału w zarządzie rzeczą wspólną, natomiast do czynności zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli.
