Fiskus odpowie na pytanie o rozliczenie

O wykładnię przepisów może zapytać podatnik, płatnik lub inny podmiot, np. inwestor planujący założenie firmy w Polsce. Oczywiście adresat odpowiedzi może postąpić według własnego uznania. Nie musi się stosować do niekorzystnego dla siebie stanowiska fiskusa.

[srodtytul]Ministerialny formularz [/srodtytul]

Wnioski składamy na urzędowym formularzu. Jego wzór znajdziemy na stronie internetowej Ministerstwa Finansów ([link=http://www.mf.gov.pl/]www.mf.gov.pl[/link], dział administracja podatkowa, krajowa informacja podatkowa).

Nazywa się ORD-IN i ma cztery strony. Jeśli to nam nie wystarczy, możemy wypełnić załącznik ORD-IN/A. Wolno oczywiście złożyć wniosek także na zwykłej kartce, byleby spełniał wszystkie formalne wymogi.

Jeżeli upoważniliśmy do złożenia wniosku inną osobę, trzeba do niego dołączyć oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa.

Interpretacje zamieszczane są w Systemie Informacji Podatkowej dostępnym na stronie Ministerstwa Finansów (dział podatki, interpretacje i orzeczenia).

[srodtytul]Pamiętaj o własnym stanowisku[/srodtytul]

We wniosku o interpretację trzeba dokładnie opisać stan faktyczny (albo przyszłe zdarzenie) oraz przedstawić własne stanowisko. Jeśli tego nie zrobimy, izba skarbowa może w ogóle go nie rozpatrzyć. Przedtem powinna jednak wezwać pytającego do uzupełnienia braków pisma.

[b]Własny pogląd warto dobrze uargumentować. Najlepiej, jeśli mamy na jego poparcie inne interpretacje albo orzeczenia sądowe.[/b] Fiskus nie może ich pominąć podczas rozstrzygania sprawy ([b]tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrok z 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08[/b]).

We wniosku musimy też podać przepisy, które mają być ocenianie przez fiskusa. Trzeba też potwierdzić, że na dzień złożenia pisma sprawa nie jest przedmiotem kontroli ani postępowania oraz nie była już wcześniej rozstrzygnięta. Jeśli było inaczej, interpretacja nie wywiera skutków prawnych.

[srodtytul]Opłata za każdy problem [/srodtytul]

Za interpretację trzeba zapłacić. Mamy na to siedem dni od złożenia wniosku. Jeśli tego nie zrobimy, fiskus wzywa nas do uiszczenia opłaty, a jeśli to nie poskutkuje, w ogóle nie rozpatrzy naszego wniosku.

Pieniądze trzeba wpłacić w kasie biura KIP albo przelać na rachunek izby skarbowej. Jeśli pytamy o jedno zdarzenie, odpowiedź będzie nas kosztować 40 zł. Jeśli mamy kilka spraw, musimy zainwestować więcej.

Przepisy mówią bowiem, że opłatę pobiera się od każdego odrębnego stanu faktycznego lub przyszłego zdarzenia (ich liczbę musimy sami określić we wniosku).

[ramka][b]Dokąd wysłać, komu zapłacić[/b]

[b]Interpretacje wydaje minister finansów, ale upoważnił do tego cztery izby skarbowe – w: Bydgoszczy, Katowicach, Poznaniu i Warszawie.[/b]

Pytania należy natomiast adresować do odpowiednich biur Krajowej Informacji Podatkowej. Są to:

- [b]IS w Bydgoszczy[/b] – biuro KIP w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń, konto 52 1010 1078 0040 6622 3100 0000,

- [b]IS w Katowicach[/b] – biuro KIP w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała, konto 68 1010 1212 0010 3622 3100 0000,

- [b]IS w Poznaniu[/b] – biuro KIP w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno, konto 29 1010 1469 0032 6122 3100 0000,

- [b]IS w Warszawie[/b] – biuro KIP w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock, konto 31 1010 1010 0166 4922 3100 0000.[/ramka]

[b] Czytaj też:[/b]