Europejska legitymacja zdrowia, czyli bezpłatna pomoc lekarza za granicą

Turyści, którzy planują wyjechać na narty za granicę, powinni zaopatrzyć się w europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ). Jest to dokument, który może uchronić osobę np. ze zwichniętą nogą przed zapłatą za pomoc zagranicznego personelu medycznego. Dzięki karcie w trakcie czasowego pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej można skorzystać ze świadczeń zdrowotnych niezbędnych z medycznego punktu widzenia, udzielanych przez przychodnie i szpitale działające w ramach powszechnego systemu opieki zdrowotnej.

Publiczna służba

Polscy turyści dostaną EKUZ w wojewódzkim oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia. Karta pozwoli im leczyć się w zagranicznych placówkach należących do powszechnego systemu ochrony zdrowia. Za leczenie prywatne pacjent zapłaci z własnej kieszeni. Należy tu jednak zaznaczyć, że EKUZ nie daje turystom żadnych uprawnień, jeśli np. celem ich podróży nie jest wypoczynek, lecz głównie zaplanowane leczenie. Europejską legitymację honorują kraje Unii Europejskiej oraz Norwegia, Islandia, Szwajcaria i Liechtenstein. Na jej podstawie Polakom przysługuje taki sam koszyk świadczeń medycznych jak obywatelom m.in. państw Unii, w którym się znajdą. Nie oznacza to jednak, że zakres świadczeń wszędzie jest taki sam.

Nie wszystkie kraje, do których Polacy chętnie wyjeżdżają, honorują europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego. Nie obowiązuje ona w Chorwacji czy Turcji, bo ubezpieczenie oferowane przez NFZ w ogóle tam nie działa. W takich sytuacjach dodatkowa polisa jest jedyną formą zapewnienia sobie właściwej ochrony.

Co więcej, mieszkańcy wielu krajów europejskich, np. Niemcy czy Czesi, korzystający nawet z publicznej służby zdrowia są zobowiązani prawnie współfinansować świadczenia medyczne. Ta zasada dotyczy też cudzoziemców i tych kosztów polskim turystom NFZ nie zwróci. Gdyby polski pacjent został w innym kraju zmuszony do zapłacenia za usługi medyczne zagwarantowane tam bezpłatnie, może złożyć wniosek do NFZ o zwrot pieniędzy. Oczekiwanie na nie może trwać od tygodnia do czterech lat, a zależy to od tego, jak współpracuje z NFZ jego odpowiednik za granicą.

Prawo do EKUZ ma każdy ubezpieczony. Chodzi tu o osoby zatrudnione, prowadzące własną działalność gospodarczą pozarolniczą i rolniczą, rencistów, studentów oraz członków rodzin wymienionych grup.

Wniosek i okres ważności

O kartę można wystąpić i odebrać ją w dowolnym oddziale wojewódzkim NFZ. Do wniosku trzeba załączyć oryginalny lub poświadczony dokument potwierdzający ubezpieczenie zdrowotne w NFZ. Dokumenty składa się osobiście albo przesyła pocztą (także elektroniczną) lub faksem.

Terminy ważności karty są zróżnicowane i zależą od statusu ubezpieczonego. Kartę ważną najdłużej – aż pięć lat – dostaną emeryci. Legitymację ważną mniej niż sześć miesięcy otrzymają kobiety w okresie ciąży lub porodu oraz dzieci i młodzież do 18. roku życia. O EKUZ dwumiesięczną mogą się ubiegać bezrobotni zarejestrowani w urzędzie pracy. 90-dniowe potwierdzenie ubezpieczenia przysługuje natomiast osobom, które na podstawie decyzji wójta lub burmistrza mają przyznane świadczenia z pomocy społecznej. Okres ważności EKUZ fundusz policzy od dnia złożenia dokumentów o jej wydanie.

Jeśli turysta zapomniał złożyć wniosek o wydanie karty, a potrzebuje za granicą opieki medycznej, powinien natychmiast skontaktować się telefonicznie lub faksem z oddziałem NFZ właściwym ze względu na swoje miejsce zamieszkania. Fundusz wystawi wówczas certyfikat zastępczy i dostarczy go zainteresowanemu pocztą lub faksem.

Gdzie pacjenci płacą za publiczne leczenie ?

Słowacja

Szwajcaria

Niemcy