Utwory wybrał, przełożył i opatrzył komentarzami Adam Pomorski, tłumacz z języków rosyjskiego i niemieckiego, specjalizujący się w poezji akmeistów.
Obecny tom obejmuje mniej więcej jedną trzecią utworów lirycznych, z uwzględnieniem siedmiu zbiorów opublikowanych za życia autorki oraz wierszy wówczas nie publikowanych. - We wszystkich wypadkach - jak zapewnia tłumacz - przywrócona została autorska redakcja utworów zmasakrowanych przez cenzurę.
Dlatego też - jak radzi, tłumacz, który tom swoich przekładów opatrzył esejem pt. "Anna Wszechrosji" - Achmatową należy czytać od końca. Całe jej dzieło oglądać z perspektywy, kiedy powstały jej wielkie utwory, rozpoczęte podczas wojennej ewakuacji w Taszkiencie, i pisane do końca życia. W nich bowiem zawarte jest doświadczenie twórcy, zmagającego się z totalitarną rzeczywistością, i los kobiety, której rozstrzelano męża Mikołaja Gumilowa, również poetę, i wielokrotnie aresztowano i osadzano w wiezieniu jej syna.
Anna Achmatowa, właściwie Anna Andriejewna Gorienko (1889 - 1966), uznawana jest za jedną z najwybitniejszych poetek rosyjskich. W pierwszym okresie twórczości przedstawicielka akmeizmu. Autorka popularnych zbiorów liryków refleksyjno-osobistych: "Wieczór" (1912), "Różaniec" (1914), (wydanie polskie pt. "Paciorki" 1925), "Białe ptaki" (1917), "Ziele przydrożne" (1921), "Anno Domini MCMXXI" (1922).
Opublikowała głośny autobiograficzny "Poemat bez bohatera" (1940-1942). Napisała też prace historyczne o Puszkinie oraz o Aleksandrze Błoku i Amadeo Modiglianim.
