Był czołową postacią, współtwórcą i jednym z najważniejszych twórców pokolenia i związanego z nim czasopisma "Współczesność", które powstało w 1956 roku. Łączył barwne warszawskie, chwilami chuligańskie, męskie życie z liryczną poezją. Swoją młodość i przyjaciół (Stachurę, Grochowiaka, Hłaskę, Iredyńskiego, Brychta, Himilsbacha) opisał w książce wspomnieniowej "Portrety z bufetem w tle" (2001). Książka, której nakład został wyczerpany powinna być natychmiast wznowiona.
W jednym z ostatnich wierszy "Notatki z choroby" opublikowanych wraz z innymi, na portalu www.pisarze.pl, napisał: "nie trwożę się nie ma we mnie/ skargi Słońce ozłaca żyto boje się że są tam/ ukryte inne bogi /wszystko jest tylko z gnoju My / tym jesteśmy co zmieniamy/ Kogo Panie karmisz co dzieje się po tym Czy karmisz/ nami kosmos czy zostajemy błotem/ Co z duszą która rzekomo nam/ dano a po śmierci/ Oddziela się od nas/ Duszy nie oddam jest z nami dniem/ Kołysze się między snami".
Urodził się 28 sierpnia 1930 w Puszczy Mariańskiej koło Skierniewic. Debiutował w 1955 roku na łamach miesięcznika "Twórczość" wierszem "Przypomnienie". Debiutancki tom "Ściany i dna" wydał w 1958 r. Był laureatem nagrody "Poezji" za najlepszy w tom roku "Z pamięci" (1977) oraz im. Juliusza Słowackiego za całokształt twórczości. W roku 2011 otrzymał prestiżową Nagrodę Władysława St. Reymonta za twórczość całego życia. Ostatni tom "Ślad" wydał w 2010 r. Bratem Romana jest Lech Śliwonik, teatrolog, były rektor Akademii Teatralnej w Warszawie.
j.c.