William H. Macy – aktor wszechstronny

Sfrustrowany sprzedawca samochodów, który próbuje wykiwać teścia w „Fargo" (1996), reżyser pornosów notorycznie zdradzany przez żonę w „Boogie Nights" (1997) albo poczciwiec zatrudniony przez właściciela kasyna, żeby zarażać swoim pechem graczy, w „Coolerze" (2003) – to tylko kilka paradnych postaci z bogatej galerii, którą stworzył.

– W rzeczywistości jestem zaprzeczeniem moich bohaterów – zaznacza aktor. – I uważam się za wielkiego szczęściarza.

Ale to za role pechowców pokochała go publiczność. I nie tylko ona: za kreację w „Fargo" braci Coenów amerykańska Akademia Filmowa nominowała Macy'ego do Oscara.

Niezbyt urodziwy, niski i już niemłody gwiazdor uważa, że widzowie lubią go, bo nie wyróżnia się z tłumu i jest przeciętnym Amerykaninem, z którym mogą się utożsamić inni przeciętni Amerykanie. O charyzmie, którą dostrzegają w nim inni, przez skromność nie wspomina.

Urodził się 13 marca 1950 roku w Miami na Florydzie. Otrzymał, jak mówi, surowe luterańskie wychowanie. Poprzeczkę miał ustawioną wysoko: jego ojciec był bohaterem wojennym, w czasie II wojny światowej pilotował „latającą fortecę" – słynny bombowiec B-17 – i został odznaczony medalem za odwagę.

Tymczasem William od początku deklarował się jako pacyfista, w młodości uczestniczył w antywojennych hippisowskich demonstracjach i – jak sam przyznaje – chętnie eksperymentował z używkami wszelkiego rodzaju.

Miał zostać weterynarzem, ale kiedy w college'u w Vermont poznał Davida Mameta, uległ fascynacji teatrem. W Chicago razem założyli St. Nicholas Theatre Company za pieniądze pożyczone od matki Macy'ego. Współpraca szybko zaczęła przynosić owoce: pierwszy sceniczny sukces odniósł w sztuce Mameta „American Buffalo". To otworzyło mu drogę na Broadway, gdy w 1980 roku przeniósł się z Chicago do Nowego Jorku.

W kinie zadebiutował rolą w komedii „Studencka miłość" (1980). Ale o swoim ulubionym aktorze nie zapomniał też Mamet. William wystąpił w wielu jego filmach, poczynając od „Domu gry" (1987) (także: „Fortuna kołem się toczy", „Wydział zabójstw", „Oleanna", „Hollywood atakuje", „Spartan").

Lecz tak naprawdę jego filmowa kariera zaczęła się od „Fargo". Krążą legendy o tym, jak podczas przesłuchania aktor przekonywał Coenów, że jest idealnym odtwórcą roli Jerry'ego Lundegaarda. Gdy prośby wydawały się nie odnosić skutku, a bracia wciąż byli niezdecydowani, Macy zagrał va banque i zagroził, że zastrzeli im psa. Poskutkowało – jak się okazało, z pożytkiem dla filmu.

Aktor wystąpił m.in. w „Air Force One", „Faktach i aktach" (1997), „Miasteczku Pleasantville" (1998), komedii „Happy Texas" i dramacie „Magnolia" (1999). W 2001 roku pojawił się w superprodukcji „Park Jurajski 3". Zagrał w thrillerze „Komórka" (2004), przygodowej „Saharze" (2005), a także w „Inland Impire" (2006) Davida Lyncha.

W 2007 roku powrócił do roli sympatycznego nieudacznika – w „Gangu Dzikich Wieprzy": u boku m.in. Johna Travolty zagrał nieśmiałego komputerowca, który razem z przyjaciółmi, jak on facetami w średnim wieku, wyrusza na wyprawę motocyklową, żeby sobie przypomnieć młodość. Film odniósł niespodziewany sukces kasowy.

Już w latach 80. Macy zaczął intensywną współpracę z telewizją. Przez kilka sezonów pojawiał się w popularnym serialu „Ostry dyżur" (1994 – 2009) i za rolę doktora Davida Morgensterna był nominowany m.in. do telewizyjnego Oscara – nagrody Emmy. Statuetkę odebrał za kreację w filmie telewizyjnym „Door-to-Door" (2002) według własnego scenariusza. Obecnie gra w serialu „Shameless" kręconym w Chicago.

Wciąż ważną rolę w życiu zawodowym Macy'ego odgrywa też teatr: jest współzałożycielem Atlantic Theatre Company w Nowym Jorku, gdzie gra, reżyseruje, spełnia się również jako pedagog.

Prywatnie jest mężem aktorki Felicity Huffman, razem wychowują dwie córki.

Kamień życzeń

9.40 | hbo | SOBOTA

Plan prawie doskonały