Jazz stał się sztuką wysoką - rozmowa z Leszkiem Możdżerem

Rzeczpospolita: Właśnie ukazuje się album niemieckiej wytwórni ACT Music: Leszek Możdżer & Friends „Jazz at Berlin Philharmonic III". Co na nim znajdziemy?

Leszek Możdżer: To zapis koncertu, który odbył się w Filharmonii Berlińskiej 7 maja 2014 roku. Zaprosiłem swoich przyjaciół Larsa Danielssona i Zohara Fresco oraz jeden z najlepszych kwartetów smyczkowych, jakie znam – Atom String Quartet. Wszyscy byliśmy w bardzo dobrej formie. Szczęśliwie koncert został zarejestrowany i Sigi Loch, właściciel ACT Music, bardzo chciał to nagranie wydać. Zdawał sobie sprawę, że to świetny materiał. Chociaż niewiele jest na nim utworów premierowych, to mam nadzieję, że sprawi przyjemność tym, którzy interesują się moją muzyką. Sala Kameralna Filharmonii Berlińskiej była przepełniona, trzeba było dostawić krzesła, dużo chętnych odeszło od kas.

Kiedyś w Polsce odbywały się cykliczne koncerty „Jazz w Filharmonii", teraz raczej sporadycznie. Czy marzy się panu, żeby jazz był w tych salach częściej grany?

Najczęściej gram właśnie w filharmoniach. Tam zawsze są dobry fortepian i odpowiednia akustyka, by obcować z muzyką w komfortowych warunkach. Jazz stał się sztuką bardzo wysokiej próby, zasługuje na to, by był wykonywany na filharmonicznych estradach.

Jest pan już dyrektorem artystycznym Enter Music Festival w Poznaniu, a teraz gratuluję nominacji na dyrektora artystycznego festiwalu Jazz nad Odrą!

Nie jestem pewien, czy jest czego gratulować, to duże obciążenie psychiczne i odpowiedzialność. Wiele osób będzie zainteresowanych nawiązaniem kontaktu, ma to dobre i złe strony. Jazz nad Odrą jest potężną instytucją. To monumentalny festiwal, jeden z najstarszych w Europie. Dyrektor będzie podlegał różnorakim naciskom. Na początku rozpoznałem układ sił.