Horngacher z człowieka, którego prawie wszyscy – łącznie z Adamem Małyszem i Apoloniuszem Tajnerem – wskazywali jako tego, który swoim wahaniem (czytaj: brakiem szczerości) sprowadził na kadrę niepotrzebne napięcie i popsuł atmosferę, po niesamowitym konkursie na tzw. skoczni normalnej znów stał się prawie Świętym Stefanem i musimy go za wszelką cenę zatrzymać u siebie.
Jedno nie ulega wątpliwości: obie strony zachowują się w tej sprawie wysoce nieprofesjonalnie. Zamiast negocjować w ciszy, jak to jest przyjęte w poważnym biznesie, i ogłosić porozumienie lub jego brak w momencie, gdy wszystko będzie jasne, opowiadają mediom o swoich dylematach. A słów wypowiedzianych między rozczarowaniem na dużej skoczni i podarunkiem od losu w piątek cofnąć się nie da. Jeśli Horngacher odejdzie, nie będzie to miało wielkiego znaczenia, jeśli zostanie, błogostan ostatnich lat może się zmienić w małżeństwo z rozsądku podszyte chłodem.