Bogusław Chrabota: Ruda Śląska i Bułhakow

Oczywiście stawką rudzkich wyborów był nie tylko fotel prezydenta miasta. To przeprowadzony na żywym organizmie test. Bo jednym są dane z sondaży i trendy, które wskazują, a innym realne zachowania elektoratu.

Publikacja: 13.09.2022 22:00

Niska frekwencja w Rudzie Śląskiej to zły znak dla PiS

Niska frekwencja w Rudzie Śląskiej to zły znak dla PiS

Foto: Fotorzepa/ Robert Gardziński

Nie mam pojęcia, czy Ruda Śląska jest reprezentatywna dla całości kraju. To miasto zaliczane do kategorii średnich. Przez ostatnią dekadę rządziła nim bezpartyjna Grażyna Dziedzic, która w kolejnych dwóch wyborach pokonywała najpierw kandydatkę PO Aleksandrę Skowronek, a potem wspieranego przez PiS Marka Wesołego. Zarazem Ruda Śląska to dość typowe śląskie miasto, z wciąż funkcjonującym przemysłem ciężkim (huta, kopalnie) i związanymi z tym problemami, poszukujące przy tym (z pozytywnym skutkiem) dróg w przyszłość. Przeprowadzone przy okazji wyborów sondaże preferencji partyjnych wskazują podobne wyniki jak w reszcie kraju, nieco zawyżając poparcie dla głównych graczy polskiej polityki.

Przypomnijmy: sondaż Instytutu Badań Samorządowych z ostatniej niedzieli wskazał na 34 proc. poparcia dla PiS, 32 proc. dla KO i 18 proc. dla Polski 2050 Szymona Hołowni. Czy te wyniki to realne lustro preferencji mieszkańców Rudy Śląskiej? Bez wątpienia należy rozważyć czynnik mobilizacji wyborczej, który nieco fałszuje standardowe wyniki sondażu; aktywni wyborcy tworzą swoistą nadreprezentację kosztem niegłosujących, którzy też mają swoje poglądy, ale w dzień wyborów wybierają często, z powodów osobistych, postawy oportunistyczne.

Czytaj więcej

Ruda Śląska, symboliczna porażka PiS

Jaka jest najważniejsza obserwacja podsumowująca pierwszą turę wyborów prezydenckich w Rudzie Śląskiej? Przede wszystkim wyjątkowo niska frekwencja – 31,55 proc. To zły znak dla PiS, które do sukcesu wyborczego prócz tradycyjnych lojalistów potrzebuje „labilnego” centrum. To w przeciwieństwie do tradycyjnego elektoratu partii prezesa Kaczyńskiego ludzie, którzy na władzę głosują z „rozsądku”, „przyzwyczajenia”, zostali kupieni transferami socjalnymi czy uznają, że na opozycji nie ma na kogo głosować.

Ten elektorat tym razem został w znacznej części w domu. Co prawda w sondażach wyraził poparcie dla PiS (stąd te 34 proc.), ale ten wynik nie przełożył się na rzecz wspieranego przez Kaczyńskiego kandydata Marka Wesołego, który otrzymując niewiele ponad 26 proc. głosów, odpadł w pierwszej turze. To chyba najważniejsza lekcja z Rudy. Niedostateczna mobilizacja potencjalnego elektoratu środka. Wyszło to już zresztą w komentowanych na łamach „Rzeczpospolitej” badaniach sprzed kilku tygodni, które wskazały, że po raz pierwszy od dawna liczba ludzi zamierzających głosować jest niższa od tych, którzy do wyborów się nie wybierają. Mam wrażenie, że na Nowogrodzkiej świetnie to zrozumiano, dlatego PiS nie zaangażowało się całą swoją siłą po stronie Wesołego.

Jaki z tego wniosek? Osobiście uważam, że osłabienie mobilizacji wyborczej głosującego zwykle na władzę środka to największe zagrożenie dla PiS w 2023 r. i największa szansa dla opozycji. Ta ostatnia powinna robić wszystko, by wykazać, że głosowanie na skandalizującą władzę to wstyd i obciach. A PiS? Powinno temu przeciwdziałać, uspokajać narrację (koniec z „kursczyzną” w TVP), a afery gasić w zarodku. To oczywiście wyrok śmierci dla takich polityków, jak słynny traktorzysta, były już wiceminister Kaczmarczyk i jemu podobni. Tylko czy nie jest ich za wielu, a skandali zbyt wiele? Mam wrażenie, że Annuszka olej już wylała – jakby napisał Bułhakow. Słonecznikowy.

Nie mam pojęcia, czy Ruda Śląska jest reprezentatywna dla całości kraju. To miasto zaliczane do kategorii średnich. Przez ostatnią dekadę rządziła nim bezpartyjna Grażyna Dziedzic, która w kolejnych dwóch wyborach pokonywała najpierw kandydatkę PO Aleksandrę Skowronek, a potem wspieranego przez PiS Marka Wesołego. Zarazem Ruda Śląska to dość typowe śląskie miasto, z wciąż funkcjonującym przemysłem ciężkim (huta, kopalnie) i związanymi z tym problemami, poszukujące przy tym (z pozytywnym skutkiem) dróg w przyszłość. Przeprowadzone przy okazji wyborów sondaże preferencji partyjnych wskazują podobne wyniki jak w reszcie kraju, nieco zawyżając poparcie dla głównych graczy polskiej polityki.

Komentarze
Jędrzej Bielecki: Emmanuel Macron wskazuje nowego premiera Francji. I zarazem traci inicjatywę
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Rafał, pardon maj frencz!
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Rok rządu Tuska. Normalność spowszedniała, polaryzacja największym wyzwaniem
Komentarze
Jacek Nizinkiewicz: Rok rządów Tuska na 3+. Dlaczego nie jest lepiej?
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Komentarze
Bogusław Chrabota: O dotacji dla PiS rozstrzygną nie sędziowie SN, a polityka