Bogdan Góralczyk: Viktor Orbán wygrał. A Węgrzy?

Dzwonkiem alarmowym nie stały się nawet tezy, iż w 1956 r. inwazji na Budapeszt dokonali Ukraińcy, a nie Rosjanie, gdyż bardziej uwierzono w rosyjski tani gaz i zamrożone ceny benzyny. Ponadto, tak jak chciał premier, Węgrzy opowiedzieli się za pokojem i bezpieczeństwem (przede wszystkim socjalnym), a przy okazji nie poddali obcym naciskom i dyktatowi, tym samym broniąc „wolności i niezależności Węgier”.

Ten wynik dowodzi prawdziwości znanej już od dłuższego czasu tezy, że system Orbána jest niczym wielki bank – zbyt duży, by go w demokratyczny sposób obalić, co wprost potwierdził główny kandydat obozu opozycyjnego. Dowodzi to tym samym, że wewnątrz zjednoczonego teraz bezprecedensowo Zachodu (tak w ramach UE, jak też euroatlantyckiego – NATO) mamy niedemokratyczną, mocno skorumpowaną i nieliberalną enklawę. Co każe stawiać pytanie: jak długo? Bowiem Grupa Wyszehradzka spektakularnie rozsypała się tuż przed tymi wyborami, a stosunki Węgier z najwierniejszym dotąd sojusznikiem, czyli Polską, też mocno się zachwiały.

Orbán wygrał, ale nie będzie miał łatwo, bo w trakcie kampanii zabawił się w rozdawnictwo socjalne, zrujnował budżet i jeszcze bardziej zadłużył kraj. Skąd będzie brał dalsze pożyczki, jeśli stosunki z UE już skomplikowane i napięte, jak łatwo przewidzieć, jeszcze się pogorszą? Wypowiedź z wiecu powyborczego („pokazaliśmy Brukseli”) zdaje się wskazywać, iż Wódz narodu węgierskiego będzie pewnie próbował kontynuować swoją strategię „otwarcia na Wschód”. Tyle tyko, że znajdzie się w pełnej izolacji na zjednoczonym Zachodzie, a Węgrzy, którzy mu zawierzyli, widząc w nim zbawcę narodu i prawdziwego Mesjasza, znów staną po niewłaściwej stronie historii, jak to już wielokrotnie u nich bywało.