Ratujmy dzieci

Patologiczna otyłość to nie jedyna różnica. W porównaniu z poprzednimi pokoleniami, współczesne dzieci trudniej zbierają myśli, mają problemy z zapamiętywaniem, z kojarzeniem, z logicznym myśleniem ? mówiąc krótko, na niespotykaną dotąd skalę mają kłopoty z elementarną sprawnością umysłową.

Nic dziwnego, zważywszy, że całkowicie bezkarnie rozpowszechniane są w Polsce kanały telewizyjne w rodzaju „Cartoon Network” ? pełne wrzasku, przemocy, rynsztokowych bluzgów oraz dowcipów o bekaniu i pierdzeniu. Przygłupi rodzice, tak, jak napychają dzieci śmieciowym żarłem, tak samo wstawiają im do pokoików telewizory i nie interesują się nawet, w jakim to szambie nurza się godzinami ich potomstwo. Jakim niby cudem naładowane takim wrzaskiem i agresją dziecko ma potem w stanie skupić myśli? Jak ma usiedzieć w ławce?

Mówi się wtedy uczenie, że dziecko ma „ADHD”. Jak ma nie mieć, skoro po całych dniach z jednej strony ładuje się je potężnymi dawkami agresji, a z drugiej, całą jego aktywność ruchową w czasie wolnym od szkoły ogranicza się do przemieszczania pomiędzy stołem, telewizorem a grą komputerową? W Ameryce prostym i masowym rozwiązaniem tego problemu są psychotropy, i u nas, jak się dowiaduję, także zaczynają one być w modzie. Kiedy już nie można z dzieckiem, doprowadzonym na skraj histerii i zdemoralizowanym od maleńkości, dojść do ładu, do obowiązkowej coca-coli i frytek dosypuje mu się jeszcze garść piguł, które zmieniają go w potulne warzywo ? i spokój.

Bardziej humanitarnie byłoby od razu eutanazować.

To wszystko, mam wrażenie, nikogo nie obchodzi. Polacy masowo pasą dzieci trucizną, pełną są jej zresztą szkolne sklepiki, usadzają przy telewizorze i komputerze jak przy elektronicznym pastuchu, a jeśli mogą sobie na to pozwolić, w ogóle wyrzucają je ze świadomości (w Warszawie przebojem sezonu dla warstw zarabiających stały się całodobowe przedszkola, z noclegiem). I nie widzą w tym nic złego, nic nie rozumieją, bo też nikt im nawet nie próbuje popsuć humoru stwierdzeniem oczywistego faktu, że są potworami. Nikt nie domaga się (poza mną) żeby dla przekładu rozstrzelać paru s…synów z Cartoon Network, McDonalds i innych firm tłukących kasę na nieustającym, codziennym dokonywaniu zbrodni na najmłodszym pokoleniu.

Z upodobaniem za to rozprawiają polityczne i medialne elity (ile wśród nich jest takich rodziców – potworów, wychowujących dzieci za pomocą telewizora?) o straszliwej szkodliwości klapsa. Prawdopodobnie dlatego, że umysł polskiego, z przeproszeniem, inteligenta, wytresowany jest tak, iż zagrożenie potrafi dostrzegać tylko w tym, co tradycyjne, polskie, co kojarzy się z rodzimym ciemnogrodem, ciasnym katolicyzmem i patriarchalnym paradygmatem społecznym. Wszystko, co przychodzi z Zachodu i stanowi nowoczesność musi natomiast być cacy, nawet jeśli to śmieciowe żarło, wulgarne, prymitywne kreskówki i psychotropy.