Reklama

Sojusznik z „tamtej" strony

Będzie inaczej niż zwykle. Chcę podziękować pisarzowi Pawłowi Huellemu za obywatelskie wystąpienie na łamach „Gazety Wyborczej" w obronie nauczycieli.

Publikacja: 24.06.2012 20:33

Piotr Zaremba

Piotr Zaremba

Foto: Fotorzepa, Ryszard Waniek Rys Ryszard Waniek

Bronić ich trzeba. Nie dlatego, że Kartę nauczyciela uważam za zbiór dogmatów. Ale dlatego, że za kampanię na jej temat wzięli się ludzie, którzy rozumieją szkolną rzeczywistość tak jak turyści świat dzikich zwierząt zza okien samochodów na safari.

Zwiększaniem nauczycielskich obciążeń zajęli się w momencie, gdy na skutek niżu demograficznego i kolejnych cięć godzin oraz przedmiotów i tak trzeba będzie wielu nauczycieli zwolnić. Oczywiście, mamy też czas finansowych kłopotów. Ale wiara, że samorządy będą organizować dodatkowe zajęcia dla uczniów opóźnionych, to naiwność. Zwiększą pensum i tyle. A w przypadku pracy nauczyciela każde kilka godzin więcej to jedna klasa więcej. Trzeba poznać mnóstwo nowych osób z ich delikatnymi historiami, być dostępnym dla kolejnych uczniów i ich rodziców. Czy reformatorzy mówią nam o takich kosztach?

Pasja najbardziej radykalnych uzdrowicieli dziś prowadziłaby do tego, że w mniejszych szkołach większość kadry pedagogicznej potraciłaby etaty, w tym jedyni nauczyciele danego przedmiotu. I co? Szkoły będą robić ludzie dochodzący? A może je polikwidujmy? Zwiększając odległość ucznia od szkoły?

Jest i coś jeszcze. Huellemu chodzi o ludzką godność. Ja, nie odrzucając tego argumentu, opisałbym to inaczej. Triumfalne dołożenie obowiązków nauczycielowi na barki, połączone z sugestiami, że był darmozjadem, i z komunikatem: „Teraz cię łatwiej zwolnić", to zły sygnał dla ucznia. Wysłany wówczas, gdy powinniśmy na resztki nauczycielskiego autorytetu chuchać - z powodów cywilizacyjnych. Za takie zmiany trzeba się brać z precyzją sapera, a nie operatora cepu.

Dla mnie tekst Huellego ma i inną zaletę. To pierwszy od dawna ważny głos „po tamtej stronie", łamiący schemat rytualnego pohukiwania o tym, o czym już nie powiemy sobie nic nowego. Choć mówić, jak o Smoleńsku, musimy.

Reklama
Reklama

Popierający Huellego Jacek Żakowski był bliski popsucia wszystkiego: dla niego jak zawsze praprzyczyną jest „szczujący" przed laty PiS. Jak dla Lenina, który podczas schadzki z Nadieżdą Krupską wygrażał „brużdżącym mienszewikom". Ale ta sprawa wymaga sojuszów najbardziej chwilowych i niewygodnych.

Autor jest publicystą „Uważam Rze"

Komentarze
Artur Bartkiewicz: Rządzenie zabójcze dla koalicjantów KO. Wybory będą wcześniej?
Komentarze
Bogusław Chrabota: Szczyt Wołodymyr Zełenski-Władimir Putin w Budapeszcie? Trzeba to zablokować
Komentarze
Artur Bartkiewicz: Gdy dzieje się historia, rząd i prezydent spierają się o to, kto ma krótsze spodenki
Komentarze
Jacek Czaputowicz: Karol Nawrocki pojedzie do Waszyngtonu jako petent, a nie podmiotowy lider
Komentarze
Estera Flieger: Konflikt Nawrockiego z Tuskiem to ściema. Żaden nie chciał lecieć do USA
Materiał Promocyjny
Firmy coraz częściej stawiają na prestiż
Reklama
Reklama