Interpretacja powinna uwzględniać orzecznictwo

[b]Tak wynika z wyroku WSA w Poznaniu z 23 lutego 2010 r. (I SA/ Po 1124/09).[/b]

We wniosku o interpretację przepisów podatkowych spółka wskazała, że sprzedaje towary i świadczy usługi, które dokumentuje fakturami VAT.

Niekiedy musi skorygować obrót przez wystawianie faktur korygujących, m.in. z powodu: obniżenia ceny, zwrotu towaru, pomyłek w ilościach bądź cenie, a także z innych przyczyn, powodujących obniżenie podstawy opodatkowania VAT.

Spółka zamierza obniżyć podstawę opodatkowania w momencie wystawienia faktury korygującej, przed uzyskaniem potwierdzenia jej odbioru. Uznała, że nie musi czekać na potwierdzenie odbioru faktury korygującej od nabywcy, aby obniżyć VAT należny.

Art. 29 ust. 4a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT [/link]nakładający taki obowiązek jest bowiem niezgodny z przepisami Unii Europejskiej. Powołała się na liczne orzecznictwo potwierdzające to stanowisko. Organ podatkowy nie zgodził się z poglądem spółki.

Uznał, że brak potwierdzenia odbioru faktury korygującej uniemożliwia obniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. W jego opinii organ, zanim wydał interpretację, powinien był na podstawie art. 169 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]ordynacji podatkowej[/link] zwrócić się do podatnika o uzupełnienie wniosku w zakresie powodów wystawienia faktur korygujących.

Sąd podzielił ponadto jeden z zarzutów skargi: nieodniesienie się do powołanego we wniosku orzecznictwa sądowego. Podkreślił, że gdy spółka przywołuje orzecznictwo, obowiązkiem organu jest odniesienie się do przytoczonych wyroków, a nie lakoniczne stwierdzenie, że stany faktyczne w sprawach są różne.

Zdaniem sądu uchybieniem jest także nieodniesienie się przez organ do wskazanych przez wnioskodawcę przepisów unijnych.

[i]Autorka jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Wojciech Matuszczak, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro we Wrocławiu):[/b]

Interpretacja indywidualna wydawana na wniosek zainteresowanego przez właściwe organy podatkowe ma na celu wspierać podatnika przy wykonywaniu nałożonych przez przepisy prawa podatkowego licznych obowiązków podatkowych, w szczególności wymiarze podatku.

Od początku funkcjonowania instytucji interpretacji indywidualnych orzecznictwo sądowe nie tylko ją kształtowało i nadal kształtuje, ale również wpływa na stosowanie przez organy podatkowe przepisów traktujących o niej.

Przykładem tego jest komentowany wyrok WSA w Poznaniu, który oprócz m.in. [b]WSA w Warszawie (wyrok z 20 stycznia 2009 r., III SA/Wa 1916/08)[/b] odniósł się do powszechnej praktyki pomijania przy wydawaniu interpretacji podanych przez zainteresowanego we wniosku orzeczeń sądów, dotyczących kwestii będącej przedmiotem zapytania.

W komentowanym wyroku, z którym należy się zgodzić, sąd opierając się na analizie konstrukcji i celu przepisów traktujących o zasadach funkcjonowania interpretacji, słusznie skrytykował takie działania organów podatkowych.

Chodzi przede wszystkim o art. 14a oraz art. 14e § 1 ordynacji podatkowej. Wynika z nich, że wydanie lub zmiana interpretacji następuje przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Doprowadziło to do konstatacji, że ustawodawca nadał m.in. orzecznictwu sądów administracyjnych szczególne znaczenie w stosunku do innych interpretacji.

W konsekwencji orzecznictwo sądów, w szczególności sądów administracyjnych „stało się przesłanką formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji”.

Ponadto sąd słusznie skrytykował praktykę pomijania przy wydawaniu interpretacji powołanych przez podatnika przepisów unijnych.

Ograniczenie się przez organ wydający interpretację do stwierdzenia, że podane we wniosku orzeczenia WSA czy NSA wydane zostały w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania w innych sprawach podatkowych, lub nieodniesienie się do podanych orzeczeń albo pomijanie przepisów unijnych stanowi naruszenie przepisów traktujących o zasadach wydawania interpretacji oraz wyrażonej w art. 121 § 1 ordynacji podatkowej zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, co jest podstawą do uchylenia interpretacji przez sąd.[/ramka]