Podatki,ZUS,NFZ: możesz wystąpić o interpretację

Pozwala na to ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli chodzi o kwestie podatkowe – ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zakresu i sposobu zastosowanych przepisów. Ale tylko w zakresie danin publicznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne.

Zgodnie z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0B95AA7CE4158FB20CC44BD10A0DF68D?id=325303]ustawą o finansach publicznych[/link] do danin publicznych zalicza się: podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych przepisów niż ustawa budżetowa.

[srodtytul]Trudna sztuka pisania[/srodtytul]

Zanim przedsiębiorca uzyska interpretację, powinien odpowiednio sformułować swoje pytanie. [b]Wniosek o wydanie interpretacji musi bowiem dotyczyć stanu faktycznego: takiego, który zaistniał, albo przewidywanego zdarzenia.[/b]

Ważne jest, aby w jednym wniosku przedstawić jeden stan faktyczny. O tym, czy rzeczywiście tak się stało, zadecyduje urzędnik. Jeśli ktoś przedstawi więcej niż jeden stan faktyczny, to za każdy zapłaci odrębnie. Przedsiębiorca musi pamiętać, żeby oprócz opisu stanu faktycznego przedstawić też własne stanowisko w sprawie.

Jest to bardzo ważne, bo jeżeli urząd nie zdąży lub np. zagubi gdzieś wniosek, to postępując zgodnie z przedstawionym stanowiskiem, przedsiębiorca nie zostanie ukarany, nawet gdy jest ono nieprawidłowe.

Wniosek powinien być na tyle jasny, by organ mógł jednoznacznie odpowiedzieć. Jeśli tak nie jest, urząd zazwyczaj wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia danych (tak robi np. ZUS), choć w ustawie[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=345827] o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 155, poz. 1095 ze zm.) [/link]taki wymóg nie został wprost zapisany.

[srodtytul]Tylko we własnym imieniu[/srodtytul]

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie wniosek składa się wyłącznie w swojej indywidualnej sprawie. Nie można zadać więc pytania ogólnego albo w imieniu innego przedsiębiorcy. Ponadto we wniosku trzeba podać:

- nazwę firmy,

- siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,

- NIP,

- numer w KRS lub ewidencji działalności gospodarczej,

- adres do korespondencji, jeśli różni się on od adresu siedziby czy miejsca zamieszkania.

Nie ma wzoru urzędowego wniosku o wydanie interpretacji. Jednak niektóre instytucje, np. ZUS, publikują taki wzór na swojej stronie internetowej i należy z niego korzystać. Również w sprawach podatkowych można wypełnić gotowy wniosek (ORD-IN – dostępny na stronie www.mf.gov.pl w zakładce „Formularze podatkowe”).

[b]Opłatę za interpretację przedsiębiorca uiszcza na rachunek instytucji właściwej do wydania interpretacji albo gotówką w kasie, jeżeli jest to możliwe. [/b]

Trzeba to zrobić w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku. Interpretacja kosztuje 40 zł, niezależnie czy przedsiębiorca pyta o kwestie podatkowe, zusowskie czy np. opłatę lokalną. Trzeba jednak pamiętać, że jeżeli ktoś przedstawi więcej niż jeden stan faktyczny w jednym wniosku, to zapłaci wielokrotność 40 zł.

[srodtytul]Kogo wiążą[/srodtytul]

Odpowiedź na interpretację jest wydawana w formie decyzji administracyjnej. Urząd podaje w niej prawidłowe, jego zdaniem, stanowisko wraz z uzasadnieniem prawnym. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej.

To znaczy, że jeżeli przedsiębiorca zapłaci podatek czy składkę wyliczone zgodnie ze stanowiskiem zawartym w interpretacji, to nie może zostać ukarany. Nawet jeżeli po jakimś czasie okaże się, że nie była ona prawidłowa.

[b]Firma nie musi się dostosować do urzędowych wyjaśnień. Jeżeli jest przekonana, że odpowiedź jest nieprawidłowa, może postąpić według własnego zdania. Jednak w takiej sytuacji naraża się na sankcje ze strony urzędu[/b].

Przedsiębiorca może się też odwołać. Powinien zostać o tym pouczony w decyzji wydanej przez urząd.

[srodtytul]30 dni albo trzy miesiące[/srodtytul]

Przedsiębiorca nie musi uiszczać opłaty od razu przy składaniu wniosku. Ma na to siedem dni. Jeżeli w tym czasie nie zapłaci, to wniosek nie będzie rozpatrywany. Im szybciej dokona opłaty, tym wcześniej dostanie odpowiedź.

Urząd ma bowiem tylko 30 dni na wydanie interpretacji od otrzymania kompletnego i opłaconego wniosku. Powinien to jednak zrobić bez zbędnej zwłoki, czyli jeżeli możliwe jest udzielenie odpowiedzi w krótszym czasie, to przedsiębiorca powinien ją dostać wcześniej.

Dłużej poczekamy na odpowiedź z izby skarbowej. Zgodnie z art. 14d ordynacji podatkowej interpretację indywidualną wydaje się wprawdzie też bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż trzy miesiące od dnia otrzymania wniosku.

Przypominamy, że wydawaniem interpretacji podatkowych zajmują się nie urzędy skarbowe, ale cztery izby skarbowe – w zależności od miejsca zamieszkania podatnika – w: Bydgoszczy, Katowicach, Poznaniu oraz Warszawie, a także gminy w przypadku opłat lokalnych.

Jeśli firma nie poda np. swojego adresu czy nie określi własnego stanowiska i będzie musiała wniosek uzupełnić, to czas na udzielenie odpowiedzi się wydłuży.

[b]Publikacja interpretacji podatkowych jest, przynajmniej w teorii, obowiązkowa. Robią to urzędy gminne na swoich stronach internetowych (w zakresie podatków lokalnych).[/b] Można je też znaleźć na stronach Ministerstwa Finansów (w zakresie pozostałych podatków).

Ale ustawa o swobodzie takie o obowiązku nie zawiera. I korzysta z tego choćby ZUS, który na swoich stronach ich nie zamieszcza.

[ramka][b]Kto wyda decyzję[/b]