Organ planistyczny ma prawo wykluczyć materiały, które zastosowane w obiektach budowlanych negatywnie wpływają na ład przestrzenny i walory architektoniczno- krajobrazowe.
Zakres miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowi przedmiot licznych dylematów. Znacząca ich część sprowadza się najogólniej do określenia, jak optymalnie kształtować i chronić ład przestrzenny i czy – przekładając to na sferę formalnoprawną – konkretne ograniczenia w zagospodarowaniu terenu nie ingerują nadmiernie w prawo własności właścicieli nieruchomości.