W poniedziałek Naczelny Sąd Administracyjny w siedmioosobowym składzie oddalił skargę kasacyjną fiskusa w sporze dotyczącym VAT.
Chodziło o opłaty od producentów oraz importerów urządzeń i czystych nośników służących do utrwalania utworów na własny użytek osobisty. We wniosku o interpretację stowarzyszenie będące organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi wyjaśniło, że obowiązek uiszczenia opłaty powstaje w momencie sprzedaży urządzenia lub nośnika. Podstawą poboru jest kwota należna ze sprzedaży urządzeń i nośników służących do utrwalania utworów, uzyskana przez producenta lub importera w danym okresie rozliczeniowym. Stowarzyszenie tłumaczyło, że pobrawszy opłaty, dokonuje podziału ich części na poszczególne organizacje zbiorowego zarządzania. Kwoty opłat przypadające jej samej w części przeznaczone są na fundusz zbiorowego spożycia, a w części wypłacane bezpośrednio artystom wykonawcom.
Stowarzyszenie zapytało fiskusa, czy opisane opłaty podlegają VAT. Samo uważało, że nie świadczy na rzecz producentów (importerów) czystych nośników usług w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji pobierane opłaty nie są czynnościami opodatkowanymi.
Innego zdania był za to fiskus. Uznał mianowicie, że pobierane opłaty podlegają VAT. Stowarzyszenie zaskarżyło do sądu tę interpretację, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał mu rację.
Sprawa się skomplikowała, gdy z inicjatywy fiskusa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Najpierw wątpliwości powstałe na jej tle miał rozpatrzyć siedmioosobowy skład sądu kasacyjnego w uchwale. Sędziowie uznali jednak, że powinien się nią zająć Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE). Siedmioosobowy skład NSA zauważył, że w Polsce istnieją dwa przeciwstawne poglądy orzecznicze na to, czy sporne opłaty powinny podlegać VAT czy nie. Dlatego wystąpił do TSUE o rozstrzygnięcie, czy w świetle dyrektywy Unii Europejskiej twórcy, artyści wykonawcy oraz inne uprawnione podmioty świadczą usługę na rzecz producentów i importerów magnetofonów i innych podobnych urządzeń oraz czystych nośników, od których organizacje zbiorowego zarządzania pobierają na ich rzecz, ale we własnym imieniu, opłaty od sprzedaży.
