Maggie Gyllenhaal – gwiazda, która nie boi się ryzyka

Tekst z archiwum magazynu Tele

O show-biznesie Maggie wie chyba wszystko – wychowała się w tym środowisku. Stephen Gyllenhaal, ojciec aktorki, jest znanym reżyserem o szwedzkich korzeniach, matka Naomi Foner cenioną producentką i autorką nominowaną do Oscara za scenariusz „Straconych lat" Sidneya Lumeta. O statuetkę otarł się też młodszy brat Maggie – aktor Jake Gyllenhaal („Tajemnica Brokeback Mountain").

– Rodzice pozostawili nam całkowitą swobodę przy wyborze drogi życiowej – mówi gwiazda. – I byli wobec nas całkowicie szczerzy, chcieli, żebyśmy wiedzieli, jak funkcjonuje show-biznes. Szybko zrozumiałam, że w Hollywood łatwo trafia się na piedestał i tak samo łatwo się z niego spada. Wiedziałam, co mnie czeka. To mi pozwoliło uniknąć przynajmniej części rozczarowań.

Gyllenhaal studiowała na Uniwersytecie Columbia i w prestiżowej Royal Academy of Dramatic Arts w Londynie. Pierwsze zawodowe kroki stawiała pod troskliwym okiem ojca, który wyreżyserował sześć filmów z jej udziałem. W dramacie „Donnie Darko" (2001) Richarada Kelly'ego wystąpiła u boku brata Jake'a. Aktorem jest też mąż Maggie Peter Sarsgaard, z którym wychowuje kilkuletnią córeczkę.

– Interesują mnie filmy, które są o czymś albo coś kwestionują – powiedziała w jednym z wywiadów. – Role, które prowokują i sprawiają, że dowiaduję się czegoś nowego o sobie albo o świecie.

Na początku kariery Maggie Gyllenhaal nieraz słyszała, że brak jej seksapilu. Postanowiła pokazać, że wcale tak nie jest, i w 2002 roku zaskoczyła wszystkich rolą tytułowej sekretarki w filmie Stevena Shainberga. Bohaterka po wyjściu ze szpitala psychiatrycznego przyjmuje posadę u znanego prawnika, a jej relacja z pracodawcą przekształca się w śmiałą grę erotyczną. – Ta rola dodała mi pewności siebie – mówiła Gyllenhaal. – Seks odgrywa w „Sekretarce" bardzo ważną rolę, od początku miałam tego pełną świadomość. Jest kluczem do zrozumienia bohaterów, którzy w ten sposób komunikują się ze sobą, próbują dzielić się uczuciem. Tacy ludzie nie umieją przeżywać miłości inaczej niż poprzez cierpienie i ból. Akcenty sadomasochistyczne to metafora skomplikowanych relacji między kobietą i mężczyzną, tego, że miłość ma jasną i ciemną stronę.

Film zebrał świetne recenzje i przyniósł odtwórczyni głównej roli m.in. nominację do Złotego Globu oraz wyróżnienie amerykańskich krytyków. Kariera Maggie nabrała tempa i posypały się propozycje udziału w wysokobudżetowych produkcjach z gwiazdorską obsadą. Gyllenhaal zagrała m.in. w komedii romantycznej „40 dni i 40 nocy" z Joshem Harnettem, „Adaptacji" (2002) z Nicholasem Cage'em i „Uśmiechu Mony Lisy" (2003) z Julią Roberts.

Interesującą kreację – jako młoda matka, która po wyjściu z więzienia próbuje odbudować więź z dzieckiem – stworzyła w niezależnym filmie „SherryBaby" (2006). Była za nią nominowana do Złotego Globu i zdobyła nagrodę na festiwalu w Karlowych Warach.

W tym samym czasie aktorka, znana z politycznego zaangażowania, naraziła się na krytykę wypowiedzią, że Ameryka jest w jakimś sensie odpowiedzialna za tragedię z 11 września 2001 roku. Za słowa, które uraziły wielu Amerykanów, zwłaszcza rodziny ofiar zamachu, Maggie zrehabilitowała się udziałem w filmie Olivera Stone'a „World Trade Center". Zagrała Alison Jimeno – żonę strażaka, który zginął pod gruzami WTC.

W 2008 roku wystąpiła u boku m.in. Christana Bale'a i Heatha Ledgera w kasowym hicie „Mroczny rycerz". Wcieliła się w Rachel, ukochaną Batmana. Superprodukcja, którą wyreżyserował Chris Nolan, przyniosła aktorce dużą popularność. Ale prawdziwą satysfakcję dała jej rola w melodramacie muzycznym „Szalone serce" – historii starzejącego się piosenkarza country, którego wspaniale zagrał Jeff Bridges (i dostał Oscara). Gyllenhal musiała się zadowolić nominacją.

Październik 2011

Film

Tekst z archiwum magazynu Tele

Pozostało 91% artykułu