Indiana odmłodzony i genialny Scorsese na festiwalu w Cannes

Korespondencja z Cannes

Szaleństwo ogarnęło Cannes, gdy po czerwonym dywanie wchodzili do Pałacu Festiwalowego na pokazy specjalne James Mangold z Harrisonem Fordem, a potem Martin Scorsese z Robertem De Niro i Leonardo DiCaprio. Przywieźli tu filmy niekonkursowe.

James Mangold podarował widzom zabawkę. „Indiana Jones i artefakt przeznaczenia” to piąta część serii, którą „Poszukiwaczami zaginionej arki” zaczęli w 1981 roku Steven Spielberg jako reżyser i George Lucas jako scenarzysta. Potem zaproponowali trzy kolejne opowieści o Indianie Jonesie, w których nieodmiennie królował Harrison Ford. Piątą część zrobiła nowa ekipa.

Czytaj więcej

Film

Cannes 2023: Triumf Scorsese, De Niro i DiCaprio

„Killers of the Flower Moon” to wielkie dzieło o historii, chciwości, zbrodni.

Prawie jak u Spielberga

Film otwiera retrospekcja, w której w czasie II wojny światowej „Indy” walczy z nazistą Jurgenem Vollerem o tarczę Archimedesa, pozwalającą pokonać barierę czasu. Starcie w rozpędzonym pociągu wygląda jak za „starych czasów”. Głównie dzięki technice komputerowej, która pozwoliła Harrisona Forda odmłodzić o kilkadziesiąt lat.

Potem twórcy niczego nie udają. Ford gra odchodzącego na emeryturę profesora archeologii, na którego wykładach studenci zasypiają z nudów. I nawet gdy za sprawą chrześnicy decyduje się znów szukać tarczy Archimedesa, nie udaje, że jest w superformie.

Film jest świetnie zrealizowany. Fani Indiany Jonesa znajdą tu prowadzone w zabójczym tempie sceny walk na lądzie, morzu i w powietrzu, ekwilibrystykę na skrzydłach samolotu, brawurowy pościg po ulicach Tangeru. I fantastyczną sekwencję ucieczki, gdy Jones, galopując na koniu po nowojorskich ulicach, wpada do metra, uciekając przed prześladowcami i przed rozpędzonymi pociągami.

Podobno po pierwszym pokazie dla szefów wytwórni Disneya Steven Spielberg pokłonił się Mangoldowi, mówiąc: „Myślałem, że tylko ja wiem, jak zrobić film o Indianie Jonesie!”. Atutem są również: Ford, Mads Mikkelsen czy Phoebe Waller-Bridge oraz muzyka Johna Williamsa.

Takie filmy 40 lat miały świeżość i budowały finansową potęgę kina. Dzisiaj „Indiana Jones” to już tylko nostalgia. W Cannes publiczność wydawała się seansem znudzona. Techniczna sprawność nie wystarcza. Potrzebny jest dobry scenariusz, sprawne dialogi, jakakolwiek próba odniesienia do problemów, którymi żyjemy.

Natomiast genialny film oparty na książce Davida Granna „Killers of the Flower Moon: The Osage Murders and the Birth of FBI” pokazał 80-letni Martin Scorsese. W głównych rolach wystąpili jego ulubieni aktorzy Leonardo DiCaprio i Robert De Niro, po raz pierwszy razem. Zdjęcia zrobił Rodrigo Prieto.

Fascynujące 206 minut

Miasto Fairfax w Oklahomie, gdzie rozgrywa się akcja, jest miejscem, do którego na mocy układu z rządem trafiło wypędzone plemię Osage. Okazało się jednak, że jałowa, wydawałoby się, ziemia kryje skarb: ropę naftową. Osage stali się nieprawdopodobnie bogaci. Scorsese pokazuje ich domy pełne białej służby, luksusowe samochody z kierowcami, choć ich pieniędzmi zarządzają biali pełnomocnicy, u których muszą się oni tłumaczyć z wydatków.