Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Osobą możliwą do zidentyfikowania jest taka, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne (ust. 2). Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań (ust. 3).
Art. 8 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (DzU z 2007 r. nr 125, poz. 874) określa zakres informacji zbieranych w toku postępowania o wydanie licencji, do których zalicza się m.in. dane dotyczące dysponowania przez osobę wysokimi umiejętnościami i wiedzą w zakresie transportu drogowego oraz dane o niekaralności osób potwierdzone zaświadczeniem z rejestru skazanych (art. 8 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o transporcie drogowym).
Takie dane są gromadzone przez organy samorządu terytorialnego w toku postępowania o wydanie licencji i mogą się znajdować w ewidencji licencji na transport drogowy oraz zaświadczeń na przewozy drogowe na potrzeby własne.
Analizując katalog informacji zbieranych w tym postępowaniu, należy uznać, iż nie są to wyłącznie dane identyfikujące podmioty jako przedsiębiorców i ściśle związane z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą, lecz dane osobowe w rozumieniu art. 6 ustawy o ochronie danych osobowych. W związku z tym dane te podlegają ochronie, a ich administrator jest zobowiązany do spełnienia obowiązków ustawowych. Jednym z nich jest obowiązek rejestracji danych osobowych określony w art. 40 ustawy o ochronie danych osobowych. Zgodnie z tym przepisem administrator danych zobowiązany jest zgłosić zbiór danych do rejestracji GIODO, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 43 ust. 1.
Michał Serzycki, generalny inspektor ochrony danych osobowych
