Szwajcarska tajemnica bankowa słabnie

Podobna afera w lutym 2008 pogorszyła stosunki Niemiec z Liechtensteinem, gdy niemieckie służby specjalne kupiły za prawie 5 mln euro dane bankowe skradzione w Vaduz. Na ich podstawie odzyskano dotąd 180 mln euro i ustalono, że ówczesny prezes Deutsche Post Klaus Zumwinkel oszukiwał pladze podatkowe, co doprowadziło do skazania go.

Wydarzenia w Niemczech wzbudziły zaniepokojenie w Szwajcarii, że praktyki kupowania kradzionych danych osłabią zasadę tajemnicy bankowej. Przypadek niemiecki pojawił się w kilka dni po ogłoszeniu rozwiązania podobnego z Francją.

Paryż uzyskał od pracownika filii banku HSBC w Genewie listę ok 3 tys. podatników, którzy ulokowali swe oszczędności w Szwajcarii. Doszło również do napięcia w stosunkach dwustronnych, ale na ostatnim szczycie w Davos Francuzi obiecali Szwajcarom, że nie będą zwracać się do nich po pomoc administracyjną i przekazali im kopię listy, jak tego żądali Szwajcarzy.

Przypadek Niemiec stwarza ten sam problem wykorzystania przez władze podatkowe informacji z nielegalnego źródła. Prezydent i minister gospodarki Szwajcarii, Doris Leuthard uznała za trudne do zrozumienia, że państwo prawa korzysta z takich danych, że wbrew prawu wiąże się z przestępcami. Dla sekretarza generalnego szwajcarskiej organizacji banków prywatnych, Michela Déroberta, to niepokojąca sprawa, bo złe pomysły są zaraźliwe.

Niepokój Szwajcarów nie dziwi, bo zasada tajemnicy bankowej jest podstawą ustroju Szwajcarii, zapewniła temu krajowi obecny dostatek. A od roku Szwajcaria „obrywa” ciosy ze wszystkich stron. W marcu zgodziła się dostosować do norm OECD rezygnując z rozróżniana oszustwa i uchylania się od płacenia podatków. Berno ustąpiło także w sprawie amerykańskich klientów banku UBS. Bank zgodził się ujawnić dane 250 Amerykanów, którzy nie chcieli u siebie płacić podatków. W sierpniu chcąc uniknąć kolejnego procesu zgodził się dołożyć nazwiska dalszych 4500 klientów z USA.