Szkielet został odkryty razem z innymi 93 pochówkami w roku 1989 podczas prac wykopaliskowych na cmentarzu z VI w. n. e. w opactwie Saint-Jean-des-Vignes w północno zachodniej Francji, Naukowcy od razu podejrzewali, że dziecko mogło mieć zespół Downa, ale nie przeprowadzili dokładnej analizy aby potwierdzić tę diagnozę.
Dopiero teraz Maité Rivollat, archeolog z Uniwersytetu w Bordeaux, wraz zespołem zbadała czaszkę dziecka m.in. za pomocą tomografii komputerowej. Wyniki badań opublikowane zostały na łamach internetowego magazynu „International Journal of Paleopathology".
Zespół Downa to choroba genetyczna, w której człowiek ma dodatkową kopię chromosomu 21. Osoby urodzone z zespołem Downa są zazwyczaj niepełnosprawni intelektualnie i opóźnieni w rozwoju fizycznym. Mają charakterystyczne rysy twarzy. Chorobę po raz pierwszy opisał brytyjski lekarz John Langdon Down w 1866 roku.
Najstarsze wizerunki ludzi dotkniętych chorobą Downa mogą znajdować się na figurkach Olmeków z Ameryki Środkowej datowane na 1500 lat p. n. e. Tak twierdza autorzy artykułu opublikowanego na łamach „Journal of Contemporary Anthropology" w 2011 r.
Aby sprawdzić, czy dziecko z Saint-Jean-des-Vignes naprawdę miało zespół Downa, zespół badał wymiary i strukturę czaszki dziecka i porównał ją wyglądem czaszki 78 innych dzieci w podobnym wieku. Analiza potwierdziła że czaszka dziecka miała liczne cechy wskazujące na zespół Downa.