Zwrot kosztów aplikacji jest przychodem

Wynika tak z [b]interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 5 stycznia 2009 r. (IPPB4/415-53/08-2/JK)[/b].

Pytanie zadał przedsiębiorca, który od stycznia 2009 r. zamierza ponosić koszty związane ze szkoleniem pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i odbywających aplikację radcowską. Chce podpisać z nimi porozumienia regulujące zasady finansowania szkolenia w ramach aplikacji. Zastanawiał się, czy koszty tego szkolenia będą zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

[srodtytul]Zwolnienie nie dla wszystkich[/srodtytul]

Izba stwierdziła, że nie. Jak uzasadniła swoje stanowisko? Z interpretacji wynika, że w myśl wspomnianego przepisu wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

[srodtytul]Inne przepisy, czyli co[/srodtytul]

Do odrębnych przepisów należy m.in. [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=72344]rozporządzenie z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (DzU nr 103, poz. 472 ze zm.)[/link]. Pracodawca co do zasady powinien ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Wspomniane rozporządzenie określa zakres świadczeń, jakie pracodawca ma możliwość przyznać pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe w ramach kształcenia w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Natomiast katalog pozaszkolnych form dokształcania wymieniony jest w rozporządzeniu w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych. Zgodnie z nim uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

- kurs,

- kurs zawodowy,

- seminarium,

- praktyka zawodowa.

[srodtytul]Reguły w ustawie[/srodtytul]

Zasady odbywania aplikacji radcowskiej uregulowane zostały w ustawie o radcach prawnych. Jej przepisy nie zawierają jednak samoistnych uregulowań dotyczących zasad zwracania przez pracodawców opłat ponoszonych przez aplikantów radcowskich za uczestnictwo w aplikacji czy też kosztów przejazdów na zajęcia i praktyki zawodowe. Ustawodawca uregulował w nich wyłącznie kwestie dotyczące płatnego urlopu dla pracownika oraz zwolnień od pracy. I tak pracownikowi wpisanemu na listę aplikantów radcowskich przysługuje, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, zwolnienie od pracy w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęciach szkoleniowych odbywanych poza siedzibą jednostki organizacyjnej.

Skoro zatem wspomniane wcześniej rozporządzenie nie uwzględnia aplikacji radcowskiej jako pozaszkolnej formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników, a przepisy ustawy o radcach prawnych nie przewidują przyznawania pracownikowi świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego, to [b]świadczenie w postaci opłacenia kosztów aplikacji radcowskiej nie stanowi świadczenia przyznanego pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT[/b].

[b]Dodajmy, że ta sama warszawska Izba Skarbowa doszła do zupełnie innych wniosków w interpretacji z 23 lutego 2009 r. (IPPB4/415-54/08-5/MO).[/b]

[ramka][b]Ani kurs, ani seminarium[/b]

Kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia. Z kolei kurs zawodowy jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.