W środę Sąd Najwyższy uwzględnił skargę nadzwyczajną wniesioną przez Prokuratora Generalnego i uchylił w całości zaskarżony nakaz zapłaty (sygn. akt I NSNc 28/19).
Chodziło o umowę pożyczki opiewającą na kwotę 4455 zł z terminem jej spłaty do 24 sierpnia 2006 r. wraz z odsetkami umownymi w wysokości 84,64 zł. Zastrzeżono, że w przypadku niespłacenia pożyczki wraz z odsetkami w ustalonym terminie pożyczkobiorca obowiązany będzie do zapłaty odsetek karnych w wysokości 30% za każdy rozpoczęty miesiąc zwłoki.
Czytaj także:
Pożyczkobiorca nie spłacił pożyczki w przewidzianym w umowie terminie, a pożyczkodawca wystąpił do sądu o zapłatę kwot wynikających z zawartej umowy. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy orzekł, że pozwany w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty powinien zapłacić 12536,67 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 30% w skali miesiąca od dnia 26 lutego 2007 r. do dnia zapłaty.
Sąd Najwyższy uznał, że dysproporcja pomiędzy oznaczoną w umowie kwotą pożyczki, a wynikającą z nakazu kwotą do zapłaty wskazuje, że określone w umowie oprocentowanie jest nie tylko sprzeczne z przepisem art. 359 § 21 Kodeksu cywilnego, ale również z celem umowy pożyczki, którym nie może być nadmierne wzbogacenie po stronie pożyczkodawcy i faktyczne doprowadzenie pożyczkobiorcy do pozbawienia go jakiejkolwiek możliwości spłaty zadłużenia.
Niezastosowanie przez sąd, który wydał zaskarżony nakaz zapłaty, art. 359 § 21 k.c. i art. 359 § 22 k.c. doprowadziło do bardzo poważnego uszczerbku w sferze prawnej pozwanego, powodując obciążenie go zobowiązaniem aktualnie przewyższającym pierwotny dług kilkadziesiąt razy, naruszając w ten sposób zasadę zaufania obywatela do państwa i godząc w bezpieczeństwo prawne pozwanego.
