Zacznijmy od tego, że w razie uzasadnionej potrzeby przewodniczący może udzielić stronom niezbędnych pouczeń, a stosownie do okoliczności zwraca uwagę na celowość ustanowienia pełnomocnika procesowego. Powyższe wynika z art. 212 § 2 k.p.c.
Natomiast, w świetle art. 214 § 1 k.p.c., rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć.
Nie mam wystarczających informacji, aby udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie pani Izabeli. Zależy ona bowiem od okoliczności konkretnej sprawy. Sąd może zatem, odraczając kolejną rozprawę, powołać się na to, że absencja pozwanego wywołana jest znaną sądowi przeszkodą, której pozwany nie mógł przezwyciężyć, np. jest w trakcie skomplikowanego leczenia przewlekłej choroby. Istnieje jednak także ewentualność, że sąd oddali wniosek o odroczenie kolejnej rozprawy uznając, że w tym przypadku wniosek ten stanowiłby nadużycie praw procesowych.
Czytelniczka powinna zapoznać się z treścią uchwały SN z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt: III CZP 78/13, w świetle której „Nieobecność strony wywołana długotrwałą chorobą nie uzasadnia odroczenia rozprawy, jeżeli w okolicznościach sprawy wniosek o odroczenie rozprawy stanowi nadużycie praw procesowych."
Podstawa prawna: art. 212 § 2, art. 214 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
