Trump chce ułaskawić "wielką nadzieję białych"

Jack Johnson urodził się w 1878 roku w Galveston w Teksasie.

Boksował od 16 roku życia, a już trzy lata później walczył jako bokser zawodowy.

W 1903 roku z racji funkcjonującej wówczas bariery rasowej uzyskał tytuł Kolorowego Mistrza Świata w wadze ciężkiej.

Przez następne lata pokonywał kolejnych zawodników, ale z racji czarnego koloru skóry nie miał szans na walkę o tytuł Mistrza Świata.

Stało się to możliwe dopiero w1908 roku, kiedy walki z Johnsonem podjął się ówczesny mistrz Tommy Burns - skuszony wysokim honorarium.

Przeczytaj również:  Miles Davis i Jack Johnson - o związkach jazzu z boksem

Walka odbyła się w Melbourne w Australii. Sędzia przerwał ją dopiero w 14 rundzie, ogłaszając zwycięstwo Johnsona.

Ponieważ nie udało się znaleźć białego boksera, który pokonałby mistrza, sięgnięto po nieczyste chwyty.

Johnsona oskarżono o złamanie tzw. ustawy Manna. Zakazywała ona tworzenia przestępczych gangów, które handlowały usługami prostytutek między poszczególnymi stanami.

Oskarżony Johnson został zmuszony do ucieczki z kraju. Walczył potem w Europie i Ameryce Południowej.

Walczył zawodowo do 1928 roku, przez kolejne 5 lat brał udział w walkach pokazowych. Ostatnia walkę pokazowa stoczył w wieku 67 lat - w 1945 roku.