Wydatki poniesione na nabycie środków trwałych, w tym środków transportu, nie są kosztem uzyskania przychodów. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, podatnik rozliczy w kosztach dopiero, gdy sprzeda pojazd.
Do czasu ewentualnego zbycia samochodu podatnik uwzględnia w rachunku podatkowym odpisy z tytułu zużycia tych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami ustawy o CIT i ustawy o PIT.
Warunkiem zaliczenia danego składnika majątku do środków trwałych jest jego wykorzystywanie na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (ewentualnie oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu). Przy czym przepisy nie przewidują, aby warunkiem zaliczenia składnika majątku (w tym samochodu) do środków trwałych było używanie go wyłącznie do działalności gospodarczej (interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 1 sierpnia 2014 r., IPTPB1/415-241/14-4/AP).
Organy podatkowe przyjmują, że uznanie samochodu za wykorzystywany do działalności mieszanej (tj. działalności gospodarczej i dla celów osobistych, np. pracowników) nie jest podstawą do zakwestionowania amortyzacji tego pojazdu. Oznacza to, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowych takich samochodów, stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą (do wysokości równowartości 20 000 euro) stanowić koszty podatkowe (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r., IBPBI/1/415-1176/14/SK). Jak wyjaśniła Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 20 sierpnia 2014 r. (ITPB1/415-574/14/WM) „(...) w przypadku samochodu osobowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych i wykorzystywanego w tej działalności w 95 proc., możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od tego, że samochód będzie częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych wnioskodawczyni. (...)".
Autor jest doradcą podatkowym.
