Krytycy i historycy sztuki twórczość Bolesława Biegasa oceniają skrajnie. Naprawdę nazywał się Bolesław Biegalski, urodził się w 1877 r. w Koziczynie, a zmarł w Paryżu w 1954 r. Malował i rzeźbił. „Rzeźbi wygięte postaci w spazmach i zawijasach albo groźne Sfinksy, które zamiast gałek ocznych mają przerażające czaszki" – opisuje w książce jego poetycko-wizyjny świat wyobraźni, często na granicy kiczu, jeden z kolegów. „Jego prace emanują wręcz niedyskutowalnym przekonaniem, że przemawia przez niego Coś Większego" – przekonuje z kolei autorka książki Natalia Fiedorczuk-Cieślak. Napisaną przez siebie biografię pt. „Odmieniec" nazywa „powieścią historyczną", dając jej podtytuł „vie romancée", czyli życie romantyczne. I w istocie: nie zabiega o uporządkowaną linearnie, bogatą w fakty historię życia bohatera. Znacznie bardziej Biegas interesuje ją jako ten, który „odbierał świat jako obrazy, przeczucia, proroctwa". Próbuje, jak pisze w posłowiu, „zobaczyć świat jego oczami". Zapewne dlatego niektóre rozdziały napisane zostały w pierwszoosobowej narracji odsłaniającej intensywność i nadwrażliwość artysty.