Dotyczy to w ostatnim czasie choćby wprowadzenia exit tax, obowiązku informacyjnego o schematach podatkowych, a teraz też Resolution w systemie finansowym.
Poniżej zamieszczam wybór materiałów źródłowych, ułatwiający – jak sądzę – merytoryczną interpretację tzw. afery KNF. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego, implementowana jakoby teraz do prawa polskiego, pochodzi z maja 2014 roku. Popularnie zwana Resolution dotyczy działań naprawczych, restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji sektora finansowego. W kontekście afery KNF kwestią najbardziej istotną jest uporządkowana likwidacja, której jednym z dopuszczalnych instrumentów jest „zbycie działalności". Uprawnienia, jakie wynikają z zastosowania tego instrumentu, są w regulacjach unijnych dość szerokie. I tak organ odpowiedzialny za restrukturyzację może nawet pominąć procedurę oferty sprzedaży aktywów zbywanej instytucji i skierować ją do konkretnego nabywcy.
Trzeba jednak pamiętać, że uprawnienia organów państwa w okresie podejmowania działań naprawczych i tzw. wczesnej interwencji nie obejmują ingerencji w uprawnienia akcjonariuszy i właścicieli. Tracą oni kontrolę nad własną instytucją dopiero po objęciu jej procedurą przymusowej restrukturyzacji lub uporządkowanej likwidacji. Stąd do roli pytania kluczowego urasta problem: kto w Polsce jest organem zajmującym się restrukturyzacją instytucji finansowych? Otóż jest to BFG, a nie KNF. I tu widać autorski „wkład własny" we wdrażaniu do prawa polskiego Resolution.
We „wrzutce" do nowelizacji ustawy o BFG, procedowanej w Sejmie tuż po wybuchu afery, znajdujemy art. IVa. Tu zaś w rozdziale 12, po rozdziale AA, dodano rozdział AB pod nazwą: ,,Przejęcie banku" (Art. 146b).
Co tu znajdujemy? Same ciekawe rzeczy. Nagle w nowelizacji ustawy o BFG pojawia się bowiem dyskrecjonalna decyzja KNF, która może przesądzić o istnieniu instytucji finansowej („W razie obniżenia sumy funduszy własnych banku poniżej poziomu określonego w art. 128 ust. 1 albo powstania niebezpieczeństwa obniżenia tej sumy poniżej poziomu określonego w art. 128 ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może podjąć decyzję o przejęciu banku przez inny bank za zgodą banku przejmującego..."
