Niektórzy prawnicy sugerują, że od 21 sierpnia 2019 r. istnieje obowiązek uiszczania opłaty sądowej (100 zł) od wniosków o sporządzenie uzasadnienia we wszystkich sprawach cywilnych, w tym wszczętych wcześniej. Wynikać ma to z ustawy z 4 lipca 2019 r., a konkretnie z jej art. 17 pkt 1 (przewidującego wejście w życie z dniem 21 sierpnia br. art. 4 nowelizującego ustawę o kosztach sądowych) oraz art. 15 (przewidującego obowiązek stosowania nowego prawa „do pism i wniosków podlegających opłacie, wnoszonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy"). Jest to pogląd nieuprawniony.
Odróżnić należy przepisy wprowadzające od międzyczasowych. Przepisy wprowadzające określają moment wejścia w życie nowego prawa. Przepisy międzyczasowe rozstrzygają natomiast o tym, czy i w jakim zakresie nowe prawo ma być stosowane w postępowaniach już trwających lub nawet prawomocnie zakończonych (np. przy wydaniu odpisu orzeczenia lub wznowieniu postępowania).
Czytaj także: Zmiany w procedurze cywilnej: mniej czasu na odwieszenie sprawy
W ustawie z 4 lipca 2019 r. przepis wprowadzający, oznaczony jako art. 17, wyraża cztery różne okresy spoczywania nowego prawa. Ustala jednak tylko jeden termin wejścia w życie ustawy („ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem..."). Ustawa wchodzi więc w życie 7 listopada 2019 r., natomiast wybrane jej przepisy (a nie „ustawa") wchodzą w życie w terminach wcześniejszych lub późniejszych.
Taki sposób zredagowania art. 17 ma znaczenie dla wykładni przepisów międzyczasowych (art. 9–15 ustawy). Wszystkie one posługują się bowiem wyrażeniami „przed dniem wejścia w życie ustawy" i „po dniu wejścia w życie ustawy". Nie posługują się natomiast wyrażeniami „po dniu wejścia w życie artykułu X ustawy Y" (co potencjalnie było dla ustawodawcy dostępne).
