Jest drugą Polką – 23 lata po poetce Wisławie Szymborskiej. Wcześniej na noblowskim parnasie stosowne i zasłużone miejsce znaleźli Czesław Miłosz, Henryk Sienkiewicz i Władysław Reymont. Odniesienie zwłaszcza do dwóch wielkich powieściopisarzy, autorów „Potopu" i „Ziemi obiecanej", uwypukla skalę przewrotu, który dokonał się w polskiej i światowej literaturze. A trzeba też pamiętać, że Tokarczuk jest laureatką Nagrody Nobla za rok 2018. Wówczas nie przyznano jej z powodu skandalu obyczajowego w gronie szwedzkiej Akademii. Wyróżnienie dla Polki jest więc ukłonem w stronę pisarek, ale także kobiet, które pod sztandarem feminizmu, a ostatnio także #MeToo, walczą o swoje prawa i podmiotowość. Ma to znaczenie, gdy najnowsze publikacje sytuują Sienkiewicza i Reymonta już nie tylko jako wybitnych opowiadaczy z przeszłości, piszących ku pokrzepieniu serc, ale też, pardon, męskich szowinistów, spychających panie do roli rekwizytu w domu, kuchni i sypialni.