Kiedy więc, kiedy tydzień temu poprosiłem o sondaż preferencji partyjnych, kazano mi kilka dni poczekać. Nie byłem pewnie jedynym, który oczekiwał na te dane z wyjątkowym napięciem, bo jak wielu, spodziewałem się, że zabójstwo i późniejsza narodowa debata o charakterze tej zbrodni, może stać się ważnym punktem zwrotnym.
Z pewnym szacunkiem wypada przy tym odnotować, że w tych pierwszych dniach klasa polityczna potrafiła się zachować przyzwoicie. Nie doszło do okładania się kłonicami. Rząd przyjął strategię milczenia i pochylił się poważnie nad tematem mowy nienawiści. Opozycja, poza kilkoma przypadkami, nie ruszyła z kampanią obwiniania PiS-u za śmierć popularnego samorządowca.
Jeszcze ważniejszy od osłabienia PiS jest wzrost społecznego zainteresowania polityką (tylko 12 proc. badanych nie wspiera żadnej partii), a najważniejsze, że skumulowany wynik opozycji (PO, PSL, SLD) o ponad procent przekracza poparcie dla potencjalnych sojuszników na prawicy (ZP i Kukiz’15). Osłabienie PiS świadczy więc o niepowodzeniu strategii obrony przed spadkami po 13 stycznia. Podobnie wzrost notowań Platformy też jest zapewne zasługą zachowania przez tę partię nerwów na wodzy po gdańskim mordzie na Adamowiczu.
